“Keşke bu hayatım için daha önce bir şeyler yapmış olsaydım!”

"Keşke bu hayatım için daha önce bir şeyler yapmış olsaydım!"

YÜKSEL TOKUR

Doğumla başlayıp, ölümle biten bu fâni alemden kimler geldi, kimler geçti; daha kimler gelip kimler geçecek..

Hayatımız, dünya ve ölümle sınırlı olmayan ebedi bir yolculuğun sadece ilk durağıdır. Başıboş yaratılmadığımız, kul olarak Rabbimize karşı sorumluluklarımızın olduğu, ölümle hayatın bitmediği, aksine sonsuz hayatın başlangıcı olduğu âyet ve hadislerle bildirilmiştir.

Ancak dünya hayatının cazibesi, birçok insanın bu temel amacı göz ardı etmesine neden olmaktadır. İşte bu gaflet hali, Kur’an’da Fecr Suresi ayet 24’de yer alan “Keşke âhiret hayatım için daha önce bir şeyler yapmış olsaydım!” ile bildirilen ve pişmanlıkla sonuçlanan bir hayatın ön habercisidir.

Dünya hayatında Allah’tan yüz çeviren, mal ve makamla aldandığı için ahiretini unutan insanın kıyamet günü karşılaşacağı pişmanlığı dile getirir.

İnsan, dünya hayatını geçici bir oyun ve eğlence olarak görmeyip, ebedi bir kalıcılık vehmine kapıldığında, ahiret için hazırlık yapmayı ihmal edebilir. Kur’an, bu durumu birçok ayette eleştirir ve insanı uyarır. İşte En’am Suresi 32: “Dünya hayatı sadece oyun ve oyalanmadan ibarettir. Ahiret yurdu ise takva sahipleri için daha hayırlıdır. Hâlâ aklınızı kullanmaz mısınız?”

Bu bağlamda, “keşke” ifadesi, “geç kalmış” bir uyanışın ifadesidir. Ne yazık ki bu uyanış, fayda sağlamayan bir zamana denk gelmiştir. Ölmek insanın elinde olmadığı gibi, ahiretten dünyaya dönüş de insanın elinde olmayacaktır.

Ahiret bilinciyle yaşamak, insanın sadece ibadet hayatını değil, tüm yaşam tarzını şekillendirir. Bir kimse sadece namazla değil, işinde dürüstlüğüyle, ailesine karşı merhametiyle, çevresine karşı duyarlılığıyla da ahiret azığı hazırlayabilir.

"Keşke âhiret hayatım için daha önce bir şeyler yapmış olsaydım!" sözü, geçmişe dair duyulan bir pişmanlığın ifadesi değil, aslında bugünün insanı için bir uyarıdır. Bu ifade Kur’an’da sadece bir insanın geçmişe yönelik hüznü olarak değil, tüm insanlara yönelik bir öğüt ve ikaz olarak yer almaktadır.

Çünkü asıl pişmanlık, telafisi olmayan bir anda duyulan pişmanlıktır. Bu yüzden her Müslüman ahireti unutmadan, hesabın verileceği günü aklından çıkarmadan yaşamalıdır. Zira ölüm, “keşke” demeden önce gelen tek hakikattir.

Aslında her bir insanın ilk pişmanlığı ölüm anında Azrail’i karşısında gördüğünde başlayacak, kabirde devam edip, ahirette hesap başladığında son bulacaktır.

Halbuki, bu duruma düşmeden önce her bir günahkar için tövbe kapısı açıktır. “Keşke yapmasaydım, özür dilerim Allah’ım” deyipsamimi, dönülmez bir pişmanlıkla yapılacak olan tövbe hayattayken son fırsattır.

Kimileri de; “Keşke daha çok salih ameller işleyip derecemi yükseltseydim” pişmanlığında olacaktır.

Son söz Yüce Rabbimizin: De ki (Allah şöyle buyuruyor): “Ey kendi aleyhlerine olarak günahta haddi aşan kullarım! Allah’ın rahmetinden ümit kesmeyin. Allah (dilerse) bütün günahları bağışlar; doğrusu O çok bağışlayıcı, çok merhametlidir.” (Zümer, 53)