Yedi düvel haçlı kimle savaştı!
Yedi düvel haçlı kimle savaştı!
HÜSEYİN ÖZTÜRK
Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi.
-Tepeden yol bularak geçmek için Marmara’ya-
Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya.
Çanakkale zaferini bütün yönleriyle tarihe en hakiki şekilde kaydeden Mehmet Akif’in, “Çanakkale Şehitlerine” şiiridir.
Yedi Düvel Haçlı karşısında bir milletin azmi, zaferi, imanı, amentüsü, vatan sevgisi ancak bu kadar anlatılabilirdi.
Kültür ve Milli Eğitim Bakanlığı keşke karış karış memleketimizin her yanında, insan hareketinin olduğu her yerde ve hatta mezarlıklara kadar bu büyük zafer hitabını; okunacak, anlaşılacak, anlatılacak şekilde aralıksız faaliyetler yapsalar, yaptırabilseler.
Çanakkale Zaferi bu bakımdan sadece bizim değil, Balkanlar’dan Afrika’ya, Asya’dan Avrupa’ya kadar100 milyonlarca ümmetin ortak zaferidir. Bu şanlı zafer, bizim olduğu kadar gözünü ve gönlünü ülkemize çevirmiş mazlum milletlerin de zaferidir.
Gelibolu zaferi dünde kalmadı. Bugün daha iyi anlaşılması gerekmektedir. Haçlı Batı ve onların içimizdeki uşakları bu zaferi kabullenemedikleri için siyasi ve ekonomik olarak içten ve dıştan türlü türlü şeytanlıklar etmektedirler.
Çanakkale ruhu gündemde tutulmalıdır. Millet-devlet olarak halen karşı taarruzların sebeplerini Çanakkale üzerinden okumak ve bellemek şarttır. O güne dönelim:
Bir İngiliz subayının günlüğünden:
“18 Mart, gerçekten büyük bir gün. Queen Elizabeth, Inflexible, Agamemnon, Lord Nelson, birbiri ardına Çanakkale Boğazı’na girdi. Prince George ve Vengance yanlarında; dört Fransız gemisiyse bir mil arkada.
Üç gemi battı, üç gemi çalışamaz durumda. Bir yandan Boğaz’ın iki yakasını ateş yağmuruna tutan, diğer yandan mayın tarama gemilerine yol açmaya çalışan zırhlı gemilerden üçü Boğaz’a enlemesine değil de alışılagelmişin dışında, Asya kıyısına paralel döşenmiş mayınlara takılıp batmış; diğer üçü hem mayın hem de topçu atışlarıyla ağır yara almıştı. Çok sayıda gemide de hasar vardı”.
Donanma komutanı De Robeck bu manzarayı görünce; “Artık işimiz bitti. Bizim için boğaz, barınılması imkânsız olan bir yer haline geldi” demiştir.
De Robeck doğru demiş: Şiirden bazı mısralarla devam edelim:
Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;
Sönüyor göğsünün üstünde o Arslan neferin.
Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam,
Atılan her lağamın yaktığı: Yüzlerce adam.
Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer;
O ne müthiş tipidir: Savrulur enkaaz-ı beşer…
Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak,
Boşanır sırtlara vadilere, sağnak sağnak.
Şühedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar…
O, rükû olmasa, dünyada eğilmez başlar,
Sen ki, İslam’ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,
O demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın;
…………………
Ezcümle Churchill’den gelsin.
“Anlamıyor musunuz, biz Çanakkale’de Türklerle değil, Allah ile harp ettik!.. Tabii ki yenildik!..”