Yoksulların alkışladığı sahte kahramanlar

Yoksulların alkışladığı sahte kahramanlar

AHMET CAN KARAHASANOĞLU

Halkın adamıydı… Öyle dediler. Gömleği terliydi, sesi kısık, yüreği de hep sizinleydi, öyle dediler… Ama sizinle yaşayan değil tabii, size anlatan! Bakın, size yalan söyleyen bir adam var orada, tam önünüzde. Üzerindeki takım elbise, kredi kartı borcu yüzünden telefonunu açamayan çocukların bir yıllık umudu kadar. Saatinin kadranında, o çocukların kaç öğün aç yattığı yazıyor, görebiliyor musunuz? Göremezsiniz. Göstermezler. Çünkü siz aldatılma gönüllü birliği şeref madalyası sahiplerisiniz.

Evet, bir aldatmaca var burada, ama suç sizin mi? Her şeyiniz çalınmışken, umudunuzu da pazarlıyorlar işte. Size hikâyeler satıyorlar… Masallar anlatıyorlar… Ne kadar da mutlu oluyorsunuz masal dinlerken.

Çaldığı iddia edilen para insan tahayyülünün çok ötesinde: 560 milyar TL. Bu parayı hesaplamaya benim matematiğim yetmez ama adamın çalmaya yüreği yetiyor. Sizin gibi ODTÜ’lü sivri zekâ destekçileri var çünkü. Mitinglere katılanların büyük çoğunluğu “İmamoğlu’nu desteklemiyoruz ama öfkemiz birikti, var olan iktidara karşı meydanlardayız” diyor. Bu öfkeyi keşke Ekrem için telef etmeseydiniz. Anlamlı, şairane bir öfkeniz olmuş olurdu. İşte o zaman sizi ben bile alkışlayabilirdim çocuklar. Diktatör dediğiniz bir adamı indirmek için bir hırsızı yücelttiniz.

Keşke bu öfkeyi tüccar Ekrem için harcamasaydınız. Yanlış ata oynadınız, oysa altılı ganyanı da iyi bilirsiniz.
 Bir hırsızdan kahraman yarattınız. Cezaevinde eminim çok mutludur.

O takım elbiseli, beyaz gömlekli, “halkın adamı” denilen tüccar Ekrem, peki ya halkın içinde mi? Komik olmayın! Onun halkçılığı, ancak pahalı balık lokantalarında, kayak merkezlerinde “kaymaklamaca” eşliğinde bir dürtüsellikle ilgili.

Siz rutubet kokan bodrumlarda boğulurken, o elinde kristal kadehle sırıtıyor. Ama ona inanıyorsunuz, çünkü güzel konuşuyor. İyi anlatıyor. Anlatıyor da anlatıyor… Ve siz de, önünüze atılan kırıntıları mideye indirirken, onu alkışlıyorsunuz. İşte bu yüzden kazanıyorlar. İşte bu yüzden kaybediyorsunuz.

Ha bu arada, onu yolda bırakmayacak mısınız? Tabii ki bırakmayacaksınız. Yıllardır kaybedenler mezarlığında yuvarlanan bir halkın çocukları, kendilerini tıpkı onun gibi kazanan biriyle özdeşleştirmek ister. Sahip olamayacakları şeyleri alkışlamaya bayılırlar. Fakat yanılıyorsunuz. Siz onu seçmediniz. Ötekiler bittiği için o var. Sular çekildi ve geriye bu kaya parçası kaldı. Bir çakıl taşı… Taşın büyüğü mü küçüğü mü, ne fark eder? Hepinizin ayağına batacak o taş.

Ekrem çaldığı bütün paraları harcasaydı böyle güzel bir reklam yapamazdı.

Ve Özgür Özel! Komiklikte rakipsizler. Aklıma geldikçe gülüyorum. Yeni Akit’i boykot listesine koydular, ziyaretçi sayıları fırlamış! 1 milyon 100 binden 1 milyon 650 bine dayanmış tekil ziyaretçi.

Şu kadarını söyleyeyim: Özgür Bey, siz bu kafayla daha çok insanın cebini doldurursunuz. Rakibinizi bile besliyorsunuz!

Özel’in başka bir marifeti de, ne olduğunu tam olarak kavrayamadan, kendini İngiliz İşçi Partisi’ne sitem ederken bulmuş. Sanki koca bir halkın iradesi Londra’dan gelen birkaç kelimeyle doğrulanacakmış gibi… “Dostlarımız bizi neden terk etti?” diye sormuş Özel, ama asıl soru şu: İngilizler sizi en son ne zaman kucaklamıştı? Hiç gaza gelmem, hatırlatırsam hapis yatarım.

Bu bir trajedi değil, bir komedi aslında. İngilizler ona kulak verse ne olacaktı? Avrupa’dan gelen beylik açıklamalar, yerli siyasetçilerin ruhlarını okşayan birkaç diplomatik kelime… Gerçekte hiçbir karşılığı yok. Ama Özel, bunu büyük bir mesele sanmış, bir yandan memleketi yabancılara şikâyet ederken, diğer yandan uluslararası sol dayanışmayı tehdit edecek kadar ileri gitmiş. Ulan yurdumun hüzünlü, güzelim solcuları, bu herifi AKP’ye bırakmadan siz yemeliydiniz yahu…

Not: Canan Kaftancıoğlu, tüccar Ekrem’den de Özgür Özel’den de daha zeki, karakterli ve daha erkektir benden söylemesi.