“Ezici adaletsizlik”

İsrail’in bir yılı aşkın süredir yürüttüğü işgal, soykırım ve katliamlara dünyanın her yerinden sivil tepkiler yükselmeye devam ediyor.

Bu anlamda verilen bazı tepkiler var ki, çok kritik bir öneme sahipler. Çeşitli ülkelere mensup 2400'den fazla yazar ve yayıncının, İsrail kültür kurumlarının boykot edilmesi çağrısı yapan ortak bir bildiriye imza atması, bana göre kritik önemde bir eylem. Boykot çağrısı, "Filistin Edebiyat Festivali” isimli bir grup tarafından organize edilmiş. Çağrının ilk imzacıları arasında Nobel edebiyat ödülü sahibi Fransız yazar Annie Ernaux da var.

Tepki, seçkin bir topluluktan gelince İngiltere'de İsrail'i destekleyen bir avukat grubu, uluslararası edebiyat kurumlarına gönderdikleri mektupla boykota katılmanın “hukuki yaptırımları olabileceği” tehdidinde bulunmuş. Siyonist lobilerin tehdit silahına sarılmaları beklenmedik bir şey değil. Onlar dünya üzerindeki bütün sesleri tehdit ve şantajla susturarak soykırımlarını görünmez hale getirmeye çalışıyorlar akıllarınca. Verilen tepkinin “İsraillilere karşı bir ayrımcılık” olduğunu öne sürmüşler.

Bu katliam şebekesi on yıllarca “ayrımcılık” ifadesini gerçekleri manipüle etmek için kullandı ama bu kez illüzyon bozuldu. İnsanlık, makyajın altındaki cüzzamlı yüzü gördü ve gördüklerinden tiksindi!

Yazarlar şöyle söylemişler bildiride: “Biz, yazarlar, yayıncılar, edebiyat festivali çalışanları ve diğer kitap emekçileri, bu mektubu 21. yüzyılın en derin ahlaki, siyasi ve kültürel kriziyle karşı karşıya olduğumuz bir dönemde yayınlıyoruz. Filistinlilerin karşı karşıya kaldığı ezici adaletsizlik inkâr edilemez. Yaşanan savaş evlerimize kadar girdi ve yüreklerimizi dağladı."

Ben burada bir iki noktanın altını çizdim okurken. Bunlardan birincisi, “21. yüzyılın en derin ahlaki, siyasi ve kültürel kriziyle karşı karşıya olduğumuz bir dönemde…” ifadesi. Bu konuda bizim edebiyat dünyamızda bir mutabakat var mıdır emin değilim. Olup biteni “yüzyılımızın en derin ahlaki, siyasi ve kültürel krizi” olarak görmüyor olabilir mi bizimkiler? Görseler, bu kadar kalabalık bir bildiri bizde de imzalanırdı herhalde. Fakat ne bizim edebiyat dünyasından ne de sanat çevrelerinden güçlü bir tepki gördük şu dönemde. Birkaç münferit çıkış işittik, hepsi bu kadar!

Bütün bunlar Gazze meselesinin din-ırk eksenin tamamen dışında, doğrudan insanlık meselesi olduğunu açıkça ortaya koyuyor. Bu insanlar da, insan onurunun ayaklar altına alınmasından dolayı seslerini yükseltiyorlar. Bunun bir maliyeti de var tabii. Uluslararası yayın kuruluşları siyonistlere selam duruyorken Nobel ödüllü bir yazarın böyle bir bildirinin en üstüne imzasını atması, kariyerini riske atmaktan başka bir anlama gelmiyor aslında.

Bildirideki “ezici adaletsizlik” ifadesi de bunca zamandır yaşanan zulmün en yalın ifadesi olmuş. Bu bildiri metnini okurken aklıma 22 Şubat 1942’de Rio de Janeiro'da aşırı doz veronal alarak intihar eden Stefan Zweig geldi. Zweig, Hitler ordularının bir alev dalgası gibi tüm Avrupa’yı sardığını izlerken içini kaplayan karanlıkla baş edememişti. İnsanlığın yaşadığı “ezici adaletsizliği”, ceset dağlarını görmüş ve karanlığın adım adım dünyayı istila edeceğini öngörmüştü. Kırılgan doğası kötülüğün istilasını görmemek için sonsuza dek gözlerini kapadı. Bu bildiriye imza atan onurlu insanlarsa, bu “ezici adaletsizliğe” ve onun mekanizmalarına teslim olmayı reddediyorlar. Bu insanlara ve Filistin’ de yaşanan barbarlığa karşı sesini yükselten, öfkesini büyüten herkese selam olsun! Var olsunlar!