Türkiye’den Suriyeliler giderse ne olur?
Türkiye’den Suriyeliler giderse ne olur?
Ahmet Can Karahasanoğlu
Düşün, bir sabah uyandığında sokaklarda ne bir çocuk sesi, ne de kızışmış kokonaların mültecileri lanetleyecek bahanesi kalmış.
Günün ilk ışıkları her sabah eskiye dair hatıraları fısıldar kulağına, ama artık sesi kısılmışsa hayatın ve sokakların… “Hiçbir şey eskisi gibi değil” makamında beylik sözler gelir aklına, ama gerçekten de değildir artık; büyüsü kaçmıştır kentin.
“İşte bir sabah uyandığında…” diye başlayan bir Grup Yorum şarkısı düşer aklına. İşte o sabah uyandığında, “Bir rüyaydı galiba, kaybolup gitmişler mi?” diyeceksin.
Fötr şapkalı acemi dünyalı! Zaten çok öfkeliydin; keyfin yerine gelir şimdi. Sahi sen nereden gelmiştin ki? “Edirne’den/Van’dan öte bir yerden” mi dedin?
Faşizan, ırkçı ve ayrılıkçı kafalarınızın hepsi örümcekli ve çürümeye yüz tutmuş. Sloganlarınız fazlasıyla komik. Hâlen bir kalp taşıyorsan bayım, bu gidenlerin sessizliğini anlamaya çalış derim. Çünkü bu anlayış, kalbinin derinliklerinde bir yara açacak.
Savaşın izlerini taşıyan insanların yüzlerine saklı olanı görebilir misin? “Benim akşam dizilerim ve maç skorlarıyla hiçleşmiş bir beynim var” diyeceksin. O halde bayım, zorlukları, umutları, kayıpları sen sadece filmlerde izlersin. Yüreğindeki taşı eritmeden iman etmiş sayılmazsın, değil mi?
Düşün bir kere; bu topraklarda büyüyen bir insanın göçüyle ne kaybolur? O çocukların fakir kahkahası bile senin şampanyandan daha sahici, biliyorsun… “Korkup kaçtılar” diyorsun ya bayım, evladı için vatanını terk etmek zorunda kalmayı bilir misin sen? Yaşamadığın imtihanın kahramanı gibi bol keseden atarsın, çünkü damarlarındaki asil kan(!) beyninin dumuruna şifa olamamış.
Bütün gün yayınlarda “Nitelikli insanlar yurt dışına kaçıyor, doktorlar Avrupa’ya gidiyor. İşte beyin göçü şöyle böyle” diye kına yakarsınız. Söz konusu bir mülteci olduğunda değil mi? Çünkü hayatları boyunca sadece Türk olmak, çalışkan(!) olmak, Ata’sını saymaktan ibaret sandınız insan olmayı. Ama insan olmak empati kurabilmekti düşmanına bile.
“Gereksiz fazla güzelleme olmuş” diyorsun bu yazı için değil mi bayım? Tabii ki öyle diyeceksin, çünkü sen hiç mülteci olmadın. Konfor alanının dışına hiç çıkmadın ki… Sen bir anda savaşın içinde bulmadın kendini… Çocuklarınla birlikte kilometrelerce aç biilaç yürümedin. Kendi vatanından başka bir vatana sürüklenmek nedir bilir misin peki?
Beğenmediğin ve sürekli aşağıladığın mültecilere normalin iki üç katı kiraya sen veya benzerlerin vermemişti, değil mi? Bunları yapanlar Türk değildi; Suriyeli idi, değil mi?
Sokaklarda aşağılanan, otobüslerde, metrolarda taciz edilenler kimdi? Her suçu Suriyelilerin üzerine atan ırkçı, Kemalist Zafer Partililer değil miydi?
Ufak bir çocuk var, Suriyeli. İki sokak alt mahallede oturduğum yere yakın. Bazen gidiyorum, ailesiyle tanışıyorum. Okulda çocuklarının sürekli aşağılandığını söylüyor annesi. O çocuğun yaşadığı travmayı bütün ülke bir araya gelse onaramaz. Irkçı, kafatasçı faşistlerin anlayamayacağı kadar büyük bir meseledir bu ötekileştirme bahsi…
Acının kök saldığı bir toprak bugün Suriye. Ve biz, o acıdan kendini kanatırcasına kopup ülkemize sığınan mültecilere inanılmaz zulümler yaptık. Elbette herkes aynı ırkçı söylemlerde değildi; onları tenzih ediyorum. Mültecilerin gitmesi bir anlamda bizden de bir parça gitmesi demek işte bunu sokun nemli kuş beyninize.
Türkçe, Arapça, Kürtçe, Farsça… Her dilin bir çığlığı vardır burada. Ve bir çığlık daha eksik olursa, bu topraklar belki de bir adım daha eksilecektir. Ama ya ekonomiye ne olur? Suriyelilerin çalıştığı fabrikalarda, tarlalarda, inşaatlarda onların emeği yok olur mu? Ticaretin çarkları bir gün durur mu?
Bu gidişin ardında en çok hatırlanacak şey, onların sadece misafir değil, bu toprağın da bir parçası oldukları gerçeği.
Suriyeliler giderse buna en çok Kemalistler sevinecek, sadece bu şen sıpaların sevinci bizi hüzünlendirmeye yeter.