Onlar; yaşadıkları döneme maddi manevi anlamda damga vurarak iz bırakıp gittiler. Bugün, tarihçi İmâdüddîn el-İsfahânî'yi hayırla yâd ediyoruz.
Devrinin önemli edip ve tarihçilerinden biri olarak tanınan İmâdüddîn el-İsfahânî 2 Cemaziyelahir 519/6 Temmuz 1125’de İsfahan’da doğdu. İmâdüddin’in babası Safiyyüddin Muhammed, kâtip; amcası Azîzüddin el-Müstevfî (ö. 527/1132- 1133) ise vezir idi. İmâdüddin 534/1139 yılında ailesiyle beraber Bağdat’a göçtü.
Nizâmiyye medreselerinde tanınmış âlimlerden fıkıh, hadis, gramer, lügat ve edebiyat alanlarında tahsil gören İmâdüddin, 552/1157’de Abbâsî Veziri Avnüddin Yahya b. Hübeyre tarafından önce Basra, sonra Vâsıt şehri naipliğine tayin edildi. 558-560/1163-1165 yılları arasında Bağdat’ta Dîvânü’l-Hilâfe’de görev yapan İmâdüddin, soruşturma geçirdi. Daha sonra 562/1166-1167’de Dımaşk’a giden yazarımız, Selâhaddîn-i Eyyûbî’nin Mısır’dan Şam’a geldiğini öğrenince onun hizmetine girmeye karar verdi.
Dîvân-ı İnşâ başkan yardımcılığına getirildi ve Selâhaddîn-i Eyyûbî’nin sır kâtibi oldu. İmâdüddin, 573/1177 yılındaki Remle seferi ve hastalığından dolayı katılamadığı Kudüs’ün fethi hariç bütün seferlerinde Selâhaddîn-i Eyyûbî’nin yanında bulundu. Onun ölümünden (25 Safer 589 / 2 Mart 1193) sonra İmâdüddin, gözden düştü ve idari görevinden ayrıldı. 1 Ramazan 597/5 Haziran 1201’de Dımaşk’ta yetmiş altı yaşında vefat etti.
