Su kıtlığı
Su kıtlığı
Mustafa Ceylan
Su, yaşamın tartışmasız temel kaynağı.
Ancak bugün dünyanın birçok bölgesinde musluklardan akan her damlanın arkasında görünmez bir kriz büyüyor.
Artan nüfus, plansız kentleşme, iklim değişikliğinin hızlandırdığı kuraklık döngüleri ve tarımsal tüketimin kontrolsüz artışı; su kaynaklarını giderek daha kırılgan bir noktaya sürüklüyor.
Su krizi yalnızca uzak coğrafyaların sorunu değil.
Türkiye’de de pek çok havzada su seviyeleri son yıllarda alarm verici şekilde düştü.
Baraj doluluk oranları mevsim normallerinin altında seyrederken yeraltı suları da hızla çekiliyor.
Üstelik bu gidişat, yalnızca tarımsal üretimi ya da sanayiyi değil, gündelik yaşamı doğrudan etkileyen bir risk taşıyor.
Su kıtlığı artık teknik bir çevre meselesi değil; ekonomik, sosyal ve hatta siyasal yansımaları olan çok boyutlu bir konu.
Gıdanın fiyatından göç hareketlerine, enerji üretiminden şehir planlamasına kadar geniş bir alanda sonuç doğuruyor.
Üstelik çözüm için alınacak önlemler, uzun vadeli ve kararlı politikalar gerektirirken, bugünün alışkanlıklarını da sorgulamayı zorunlu kılıyor.
Bireysel tasarrufun elbette önemli bir yeri var; ancak asıl belirleyici olan, suyu tüketen sektörlerde verimliliğin artırılması, kayıp–kaçak oranlarının düşürülmesi ve iklim krizine uyum sağlayan bir yönetim anlayışının yerleşmesi.
Suyu sınırsız bir kaynak gibi gören yaklaşımdan uzaklaşmak, hem yerel yönetimlerin hem de merkezi idarenin önceliklerinden biri olmalı.
Sonuçta su kıtlığı, yarının değil bugünün meselesi.
Bu gerçek, kapıya dayanmış bir tehdidi işaret ederken aynı zamanda yeni bir düşünme biçimine davet niteliği de taşıyor.
Kaynaklarımızı korumak için gecikmeden harekete geçmek, yalnızca çevresel sorumluluk değil; geleceğin toplumsal istikrarı açısından da zorunlu.
Allah'a emanet olun ...