Hüseyin Adalan, 'Müslüman olmak' başlıklı bir yazı kaleme aldı.
İşte Hüseyin Adalan'ın yazdığı o yazı;
Müslüman olmak; dertsiz kalmak demek değildir.
Bilakis Müslüman olmak;
Derde talip olmaktır; Öyle bir derttir ki bu, geride kalan ne kadar dert varsa hepsine derman olur.
Çünkü dert, sonsuzluğun derdidir.
Çünkü dert âlemlerin rabbine olan derttir.
Sonsuzluğa giden yolda, sonsuz bir mükâfat için az bir vakit dayanmak demektir.
Sabır demektir bazen,
Bazen tevekkül demektir.
Bazen “Necm Suresini” hatırlayarak; yine hakka yönelmek demektir.
Çünkü öyle demişti yaradan – “Gerçekten güldüren de O’dur, ağlatan da O’dur. Öldüren de O’dur, Dirilten de O’dur.”
Bazen - yoksa insanlar “iman ettikleri” demeleri ile imtihan edilmeden bırakılacaklarını mı sandılar? - Uyarısıyla imtihanı hatırlamaktır.
“And olsun sizi biraz korku ve açlıkla birde mallar, canlar ve ürünlerden eksilterek imtihan edeceğiz. Sabredenleri müjdele.”
Ayetlerinde sabra sarılmaktır; Müslüman olmak.
Bazen Mümin suresinde şu seslenişe kıyamda durmaktır; “O halde sen sabret, Allah’ın vaadi muhakkak haktır.” – “Günahlarına mağfiret dile, sabah ve akşam rabbini hamt ile teşbih et.”
Allah’ın vaadini hatırlayıp teselli bulmaktır bazen
Her şey bitse tükense, deryalar bir damla suya muhtaç kalsa O’nun sonsuz olduğunu hatırlamaktır Müslüman olmak.
Dünyanın gelip geçici bir gölgeden ibaret olduğunu, asıl hayatın ahiret hayatı olduğunu anmaktır bazen.
Allah’ın yapılanları asla zayi etmeyeceğine iman etmektir.
Her şeyi gördüğünü, bildiğini bilmektir.
Dertler çok ağır gelince; “Benim Rabbim” var! diye haykırmaktır.
Bütün yollar tıkansa,
Bütün kapılar kapansa,
Gökler yerle bir olsa,
Ve dünya üzerine gelse,
Hz. Musa gibi yıkılmamaktır bazen.
Asla, asla böyle değil, ben Rabbimle beraberim O bana bir çare gönderir.
O bana bir çare gönderir diyebilmektir... (Allah bize yeter O ne güzel Vekil ne güzel Mevla ne güzel yardımcıdır.)
Kimselere diyemediğin, masum kâğıtlara dahi dökemediğin zamanlar;
“… Şüphesiz Allah, kalplerde olanı hakkıyla bilir. Yaratan bilmez mi? O, en gizli şeyleri bilir, her şeyden hakkıyla haberdardır.”
Ayetlerine sarılıp vicdanında yankılanan hislere deva aramaktır bazen.
Her şey bütün ümitlerini yitirse, “Şura Suresi’nde” ümit bulmaktır.
“O, insanlar umutlarını kestikten sonra yağmuru indiren, rahmetini her tarafa yayandır. O, dost olandır, övülmeye lâyık olandır.”
Ellerini semaya açıp, damla damla rahmet dilemektir bazen.
Gözyaşları yağmurla karışmış bir halde; her ne isteyecekse ondan istemektir.
Her Rabbe yönelişte, her kıyamda, her Fatiha’da şu sözleri bir kez daha kalbe kazımaktır bazen.
“Yalnız sana kulluk eder ve yalnız senden yardım dileriz”
Ben biliyorum ki, sesimi duyan sensin, açığa da vursam içimde de tutsam, hepsinden haberdarsın.
Beni en iyi bilen, beni benden iyi tanıyan sensin.
Sen benim Rabbimsin.
Ben seni bıraksam, sen beni bırakmazsın.
Beni sana kullukta daim kıl.
Senden iyilik ister, kötülerden sana sığınırım.
Ve yine tekrar ediyorum;
Asla, asla böyle değil, ben Rabbimle beraberim O bana bir çare gönderir.
O bana bir çare gönderir…
O bana bir çare gönderir…
O bana bir çare gönderir…
