İsmet Özel sağlık durumu nasıl? İsmet Özel kimdir nereli ve kaç yaşında?

Kızılay Genel Başkanı Kerem Kınık, şair İsmet Özel'in kalp krizi geçirmesi sonucu Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Koroner Yoğun Bakıma kaldırıldığını duyurdu. Peki İsmet Özel kimdir? İsmet Özel nereli ve kaç yaşında? İsmet Özel'in sağlık durumu nasıl? İsmet Özel şiirleri.

İsmet Özel kimdir?

İsmet Özel 1944'de, Sökeli bir polis memurunun altıncı çocuğu olarak Kayseri'de dünyaya geldi. İlk ve orta öğrenimini Kastamonu, Çankırı ve Ankara'da tamamlar. Bir süre Siyasal Bilgiler Fakültesi'nde öğrenim gördükten sonra, Hacettepe Üniversitesi Fransız Dili ve Edebiyatı'ndan mezun oldu. 18 yıl Devlet Konservatuvarı'nda Fransızca okutmanlığı yaptı. Ataol Behramoğlu'yla birlikte Halkın Dostları dergisini kurdu ve yönetti. 1974 yılına gelindiğinde ise, o zamana dek içerisinde bulunduğu ve savunduğu sosyalist düşünce çizgisini geride bırakarak fikri ve ruhi bir değişim yaşayacaktır. Bu tarihten sonra yazı ve sanat hayatına, İslami düşünce çerçevesinde devam eder. Bu düşünce yapısı aynı zamanda ona yeni sorumluluklar da yüklemiştir. Bu sorumluluk bilinci ile 1977'de Yeni Devir gazetesinde günlük fıkralar yazar, yine aynı gazetede Abdullah Çıdamlı müstear ismi ile çeviriler yapar, Pazar günlerine özel kültür sayfaları hazırlar.

Munacaat

Bu yaşa erdirdin beni, gençtim almadın canımı

Ölmedim genç olarak, ölmedim beni leylak

Büklümlerinin içten ve dışardan

Sarmaladığı günlerde

Bir zamandı

Heves ettim gölgemi enginde yatan

O berrak sayfada gezindirsem diye

Ölmedim, bir gençlik ölümü saklı kaldı bende.

Vakti vardıysa aşkın, onu beklemeliydi

Genç olmak yetmiyordu fayrap sevişmek için

Halbuki aşk, başka ne olsundu hayatın mazereti

Demedim dilimin ucuna gelen her ne ise

Vay ki gençtim

Ölümle paslanmış buldum sesimi.

Hata yapmak 

Fırsatını Adem’e veren sendin

Bilmedim onun talihinden ne kadar düştü bana

Gençtim ben ve neden hata payı yok diyordum hayatımda

Gergin bedenim toprağa binlerce fışkını saplar idi

Haykırınca çeviklik katardım gökyüzüne

Bir düşü düşlere dalmaksızın kavrayarak

Bulutu kapsayarak açmadan buluta içtekini

Tanıdım Ademoğlu kimin nesiymiş

Ter döküp soru sormak nereye sürüklermiş kişiyi.

Çeşme var, kurnası murdar

Yazgım

Kendi avcumda seyretmek kırgın aksimi.

Gençtim ya, ne farkeder deyip geçerdim

Nehrin uğultusu da olur, dalların hışırtısı da

Gözyaşı, çiğ tanesi, gizli dert veya verem

Ne fark eder demişim

Bilmeden farkı istemişim.

Vay beni leylak kokusundan çoban çevgenine 

Arastadan ırmaklara çarkettiren dargınlık! 

Yola madem

çöllerdeki satrabı yalvartmak için çıkmıştım

hava bozar, yüzüm eğik giderdim yine

yaza doğru en kuduzuyla sürüngenlerin sabahlar

yola devam ederdim. 

Gençtim işte şehrin o yatık raksından incinen yine bendim

Gelip bana çatardı o ruh tutuşturucu yalgın

Onunla ben

Hep sevişecek gibi baktık birbirimize.

Bir kez öpüşebilseydik dünyayı solduracaktık.

Oysa bu sürgün yeri,bu pıtraklı diyar

Ne kadar korkulu yankı bulagelmiş gizlerimizde

Hani yok burda yanlışı yoklayacak hiç aralık

Bütün vadilere indik bir kez öpüşmek için 

Kalmadı hiç bir tepe çıkılmadık

Eriyeydik nesteren köklerine sindiğimizce

Alıcı kuş pençesiyle uçarak arınaydık

Ah, bir olaydı diyorduk vakar da yoksanaydı

Doğruydu böyle kan telef olmasın diye çabalamamız

Ama kendi çeperlerimizi böyle kana buladık

Gönendi dünya bundan istifade

Dünya bayındırladı:

Bir yakış, bir yanış tasarımı beride

Öte yakada bir benî adem

Her gün küsülü kaldık.

Bunca yıl bu gücenik macera beni tutuklu kılan

Artık bu yaşa erdirdin beni,anladım

Gençken almadın canımı, bilmedim

Demek gökten ağsa bile tohum yürekten düşecekmiş

Çünkü hataya bağışık büyük hatadan beri nezaret yer

Çiğ tanesi sanmak ne cüret, gözyaşıymış

İnsanın insana raptolduğu cevher.

Şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi 

taşınacak suyu göster, kırılacak odunu

Kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde

Bileyim hangi suyun sakasıyım ya rabbelalemin

Tütmesi gereken ocak nerde?

Karlı Bir Gece Vakti Bir Dostu Uyandırmak

Benim adım insanların hizasına yazılmıştır.

Her gün yepyeni rüyalarla ödenebilen bir ceza bu.

Keşke yağmuru çağıracak kadar güzel olmasaydım

Ölüm ve acılar çatsaydı beni

Düşüncem yapma çiçekler kadar gösterişli ve parlak

Sözlerim ihanete varacak doğrulukta olsaydı.

Anmaya gücüm yetseydi de konuşsaydım

Diri-gergin kasları konuşsaydım

“Kardeşler! ” deseydim “Kardeşlerim! ”

“Bakın yaklaşıyor yaklaşmakta olan

“Bakın yaklaşıyor yaklaşmakta olan

“Bakın yaklaşıyor...”

Yazık, şairler kadar cesur değilim

Çocukların üşüdükleri anlaşılıyor bütün yaşadıklarımdan

Gövdem kuduz yarasalarla birazcık yatışıyor.

Benim gövdem yıllar boyu sevmekle tarazlandı

Öyle bir çalımlarla gecenin çitlerinden atlardım

Bir güneş sayardım kendimi denizin karşısında

Çünkü çam kokularına sürtünüp ağırlaşan ruhların

İnanmazdım dosyalara sığacağına

Gittikçe ışıldardım dükkânlar kararırken

Hüznün o beyaz etrafına sakallarım batardı.

Benim adım bilinen cevapların üstüne mühürlenmiş

Ellerim tütsülenmiş

Evlerin yeni yıkanmış serin taşlıklarında

Dirgenler, bakraçlar, tornavidalar

Bende kül, bende kanat, bende gizem bırakmadılar

Ve içinden bir baş ağrısı gibi çınlamaktansa

Gövdem açık bir hedef kılındı belâlara.

Ve bu yüzden yakışıksız oluyor

İnsanları hummalı baharlar olarak tanımlamak

Ve bu yüzden göğsümde dakikalar

İnce parmaklar halinde geziniyor

Konvoylar geçiyor meşelikler arasından

Bir yaprak kapatıyorum hayatımın nemli taraflarına

Ölümden anlayan, ciddi bir yaprak

Unutulacak diyorum, iyice unutulsun

Neden büyük ırmaklardan bile heyecanlıydı

Karlı bir gece vakti bir dostu uyandırmak.