'Bombalar altında büyüyen Filistinli bebekler'

İşgal altındaki Filistin’de her yeni doğan bebek, dünyaya savaşın ve acının ortasında gözlerini açıyor. O minik bedenler, daha hayatı tanımadan, bombaların gürültüsüyle uyanıyor; patlamaların sarsıntısıyla beşikleri sallanıyor. Bebeklerin, çocukların büyüme sancıları maalesef sadece diş çıkarmak, yürümek ya da konuşmakla sınırlı değil. Onların dünyasında en çok gördükleri şey; yıkılmış binalar, gökyüzünü aydınlatan patlamalar ve annelerinin gözlerindeki endişe.

Vicdanlarımız sızlıyor ama sızının yetmediği bir zamandayız. Çarenin bulunamadığı, tıpkı bir kanser gibi yayılan ve yaşamı zehir eden bir sistemin içinde savruluyor bu çocuklar. Her bomba bir umut parçasını daha yerle bir ederken, bir başka çocuk daha doğuyor. O çocuk, barış içinde bir geleceği umut edecek mi? Yoksa sadece korkularla mı büyüyecek?

Bu bebeklerin dünyasında sevgi ve güven duygusu neredeyse hiç tanışmadıkları birer yabancı. Güldüklerinde bile sanki kulaklarında bir patlama, gözlerinde bir belirsizlik gizli. Kendi ellerimizle büyüttüğümüz bir ateş çemberinin içine doğmuşlar. Bombalar patlarken uykuda olan bir çocuğun rüyalarına barış girebilir mi? O çocuğa geleceğin güzel olabileceğine kim inandırabilir?

Filistin’deki bu tablo, yıllardır bir kanser gibi tüm insani değerleri kemiren bir yara. Ama bu yara, sadece Filistin’in değil, hepimizin. Bir nesil yok oluyor, bir ülke yıkılıyor ama belki de en acısı; vicdanlarımız bu çığlığı duyamıyor ya da duysa bile çaresizlik içinde kıvranıyor. Çünkü yıllardır süregelen bu sorunun bir çözümü bulunmadı, bulunamadı.

Bir çocuğun nefreti öğrenmeden önce umutla tanıştığı bir dünya oluşturmak mümkün mü? Filistinli bebekler bombalar altında büyümek zorunda kalmasaydı, belki bugün dünyamız daha adil, daha barış dolu bir yer olabilirdi. Ama bizler, onlara bunu sunamadık. Filistinli çocuklar hâlâ göklerde barışı değil, bombaların gölgelerini görüyorlar.

Biliyoruz ki bir gün bu karanlık sona erecek. Ama o güne kadar, vicdanlarımızın sızısı devam edecek. Çünkü bombalar altında büyüyen bebeklerin acısı, hepimizin insanlığından bir parça alıp götürüyor.