Eskide insanlar neden deist olmuyordu?

Eskide insanlar neden deist olmuyordu?

NUSRET REŞBER

1988’de yeni yeni bilinçlenme devresindeyim. Yatılı kaldığım bir kursta Cumaya gitmeyen arkadaşlarıma gerekçesini sordum. Daha iki roman okutmadan Cuma Namazının Şartlarını açıklayan ciltli kalın bir kitabı elime tutuşturdular. Orada yazılanlara göre Cuma Namazı şartları elvermediğinden kılınmazdı…

Birkaç ay sonra memleketime gittim.

Büyük ağabeyimin eşi-yengem, “birazdan abin işten gelecek, hazırlanıp cumaya gidecek, sen de hazırlanacak mısın?” dedi.

“Hayır, ben cumaya gitmiyorum, Cuma kılınmaz; abime de geldiğinde kılınmayacağını söyleyeceğim…” deyiverdim. Abim geldiğinde yengem, “Nusret böyle diyor…” der demez, yıllardır namazlarını itinayla kılan abime karşı yanlış yaptığımı anladım ve hemen düzelttim; “hayır, ben geliyorum” dedim ve beraber namaza gittik.

Yıllar sonra, Türkiye’de sayılı âlimlerden olan Hüseyin hocanın yanında ders alıyorum. Cuma konusu açıldı, ve bunu ilk söyleyen Molla/âlim … hoca olduğunu söylediğimizde Hüseyin hoca, “evet, bunu ilk o değerli hocam … söyledi ama keşke söylemeseydi. Cuma Namazı kılınmalıdır.” dedi.

Hüseyin hocamın da belirttiği gibi yıllardır bu ve benzeri tartışmalar devam edegeldi, asıl meselelerimize dönemedik.

Hâlen de aynı görüşte olanlar var ancak bu tür fikirlerin zarardan başka hayır getirmediğini hep müşahede ettik.

Başımdan geçen olayın bir benzeri de şöyle. Evde oturan yeni yetme müslüman çocuk, babasının abdest aldığını görünce, “nereye böyle” diye soruyor, baba “cumaya oğlum” deyince çocuk, “cuma kabul olmuyor ki; şartları mevcut değil…” deyince “oğlum, bir cuma namazım vardı ondan da beni kurtardın…” diyor.

80/90’larda daha çok hâkim olan bu görüşlerin yerini şimdi de “Kur’an bize kâfi, şu hadisler uydurma ya da Kur’an’a aykırı…” minvalinden başlayıp sahih hadisleri, râvi ve selef tarihçileri ve İslam önderlerini inkâr ve yok saymaya kadar götüren bir akım var. 

Osman Eğin Hoca’dan dinlemiştim. Üniversitedeki hadis kürsüsü hocasıyla bir öğrencinin kavga gürültülerine şahit oluyor. “Sorun ne?” denilince Hadis hocası, “yahu adam hadisi inkâr ederken beni de inkâr ediyor. Hadis yoksa bu alan ne diye olsun ve ben neyin hocasıyım?”.

Evet, dün inananlar inanmayanlar çok tartışılmıyordu. “Filan namazında niyazında dindar, filan ise namaz niyazla, dindarlıkla fazla alakası yok” denilir geçilirdi. Dine intisab artardı eksilmezdi.

Ama şimdi bizzat her şeyi bildiğini iddia edenler, bir köşede yazan-çizen, sosyal medyada her gün daha farklı yeni ne gibi bir şeyle dikkatleri çekebilirim modunda ve çoğu görüşleri de evveliyatı tümden inkâr hastalığı olduğundan yeni nesil doğru bildiğinden de soğuyor, hepten sapıtıyor. Ve bu yaygınlaşıyor!

Eskide dindarlara saygı duyulurdu, özenilirdi; dalga konusu edilmezdi. Sarık/cübbe, sakal ve sünnet alameti kisveyle dalga geçilmez, laf edilmez, ettirilmezdi! 

Şimdi ise bu dinin sahibi gibi etrafta çok yazıp çizen, kürsülerde, sosyal medya kanallarında birbirlerine cevap verme yarışında olanlar dini kıyafetlere/görünüme laf çakıyor, dalga konusu yapıyor.

Adamlar bas bas bağırıyor “Kur’an bize yeter, Kur’an’dan başka hiçbir şeye ihtiyaç yok. Filan rivayetler; hadisler, imamların görüşleri Kur’an’dan uzaklaştırır” diyorlar, tüm geçmiş müktesebatı geri plana itiyorlar, diğer taraftan ciltlerle kitap yazmaktan çekinmiyor, kendilerini/eserlerini Kur’an’ın da önüne geçiriyorlar.

Sunucu soruyor, hocam “Kur’an bize yeter” diyorsunuz; 20-30 ciltlik tefsir yazmışsınız bunu nasıl açıklarsınız?”

“İşte Kur’an’ın bize yettiğini anlatmak için bu kitapları yazdım” diyor.!?

Evet, hâl böyle olunca bilen bilmeyen, dindar da din düşmanları da kendinde İslam’a ve Müslümanlara saldırma cesareti buluyor ve ateist olma potansiyeli taşıyor. 

“Bu insanları kim deist yapıyor?” sorusuna cevaptır bu hâl!

Son yıllarda Diyanetin hutbelerinde bu hastalığın önünü alma girişimleri, bu sebeple çok yerinde ve değerli!

Dikkat çekicidir!!!

Diyanet’in son yıllardaki hutbelerine en çok karşı çıkanlar; maalesef Kur’an ve Sünnet’i inkâr eden sol kesimle sünnet/hadis inkârcıları veya önemsiz gören bu yeni kesim oluyor.

Ve enteresandır, bu iki akım da birbirlerinden memnunlar, ikisinin hedefinde ise tarihten bugüne bize öğretilen İslam dinini ve dindarları red var! 

Diyanetin geçen hafta hutbede yer verdiği ayet ve hadislerle ve de altın değerindeki cümleyle bitireceğim:

“Resûlüm! De ki: Eğer Allah’ı seviyorsanız bana uyun ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. Çünkü Allah bağışlayan ve merhamet edendir.” (Âl-i İmrân, 3/31)

“Kim benim sünnetimi yaşatırsa beni sevmiş olur, kim de beni severse cennette benimle birlikte olur” (Tirmizî, İlim, 16)

“İçinizden Allah’ın lütfuna ve ahiret gününe umut bağlayanlar, Allah’ı çokça ananlar için hiç şüphe yok ki, Resûlullah’ta güzel bir örneklik vardır.” (Ahzâb, 33/21)

“Size iki şey bırakıyorum. Onlara sımsıkı sarıldığınız sürece yolunuzu asla şaşırmazsınız. Bunlar, Allah’ın Kitabı ve Peygamberinin sünnetidir.” (Müslim, Hac, 147; Muvatta’ , Kader, 3)

“Şu hususu unutmayalım ki, Allah Resûlü’nün (s.a.s) sünnetini dikkate almadan Kur’an-ı Kerim’i anlamak, İslam’ı yaşamaya çalışmak, Allah’ın rızasına ve sevgisine nail olmak mümkün değildir.”