Klostrofobinin belirtileri nelerdir? Klostrofobi nasıl tedavi edilir?
Klostrofobinin rahatsızlığının belirtileri nelerdir? Klostrofobinin tedavisi nedir? Bu hastalığı yenmek için hangi yöntemlere başvurmak gerekir?
BELİRTİLERİ
Klostrofobinin belirtileri birbirine benzer şekillerde ortaya çıkar;
Kişi kapalı bir alana girdiğinde nefesinin sıkıştığını, bir süre sonra ise nefes alamadığını fark edebilir.
Kişi kapalı alana girdiğinde ellerinde ve ayaklarında kilitlenme yaşayıp panik atak nöbeti geçirebilir.
Kapalı ortamda olmaktan sıkıldığı anda kişi dışarı çıkmak isteyecektir. Eğer dışarı çıkmazsa boğuluyormuş gibi bir his oluşur.
Kapalı alanda duvarların üzerine geldiğini, kısılıp kaldığını hissedebilir ve bunun sonucunda da ağlama, bulunduğu ortamdan çıkmak isteyebilir.
Tüm bunlar ve bunun benzeri belirtiler klostrofobinin belirtilerini oluşturur. Klostrofobinin psikolojik bir hastalık olduğu unutulmamalıdır ve en ufak belirtide bir uzmandan destek alınmalıdır. İlerlemesi halinde kişi evine bile giremeyecek durumlara gelebilir.
TEDAVİSİ
Tamamen psikolojik nedenler sonucu ortaya çıkan kapalı alanda kalamama durumu, yine psikolojik tedavi yöntemleri ile çözülmelidir. İlk olarak tüm psikolojik rahatsızlıklarda olduğu gibi klostrofobide de hastanın kendini hastalığına inandırması ve yaşayacağı sıkıntıların farkına varması sağlanmalıdır. Sonrasında ise 2 tür tedavi yaygın olarak uygulanır:
İlaç Tedavisi: İlaç tedavisi son aşama olarak görülebilir. Eğer hasta panik atakları sık aralıklarla geçiriyorsa ve bu ataklar yüzünden hayatın günlük işleyişine ayak uyduramaz hale geldiyse ilaç tedavisine kontrollü bir şekilde başlanmalıdır. Psikolojik kökenli rahatsızlıkların tedavisi için kullanılan ilaçların risklerinin fazla olması göz önüne alınmalı ve buna göre doktor kontrolünde kullanılması sağlanmalıdır.
Korkunun Üzerine Gitme: Bu yöntem alışma olarak da adlandırılabilir ve yalnızca klostrofobisi ilerlememiş kişilerde, kesinlikle uzman kontrolünde uygulanmalıdır. Kişi asansöre binmekten çekiniyorsa öncelikle bunu kabul etmesi ve bunu yenebilmesi için alıştırma yapması sağlanır. Hastaya egzersiz niteliğinde görevler verilir. Örneğin bir tünelden geçmesi, belirtilen bir ortamda bir süre kalması gibi. Hasta bu görevleri bir anda uygulayamaz ya da kısa sürelerle uygular, ama zamanla tamamen yapabilir hale gelir. Bundan sonra ise gerekirse ikinci görev verilir; eğer doktor hastanın asansöre binme işlemini tamamlayabileceğini düşünüyorsa, ikinci göreve gerek duymadan kendi kontrolünde asansöre binmesini sağlar. İlk denemeler sıkıntılı geçse de hasta zamanla korkusunu yener.
