Iste en büyük yanılgınız ve anlamadıgınız nokta burada. Yaratıcıyı kanıtlamak, inanç alanını bilgi alanına taşımak anlamına gelir. Oysa inanç ve bilgi farklı kategorilerdir.Bilgi, kanıta dayanır,İnanç, anlam arayışına ve kişisel kabule dayanır.Eğer yaratıcı kanıtlanabilseydi, inanç artık inanç olmaktan çıkar, bilimsel bilgiye dönüşürdü.Kant'ın dedigi gibi "Tanrı, deney alanının dışında olduğu için ne varlığı ne yokluğu kanıtlanabilir." Bu sebeble lütfen vazgeçin doğaüstü bir varlığı doğa içi araçlarla kanıtlamaya çalışıp kavramsal çelişki yaratmayı .

Sayın yazar, yazınızda “Uterus, daha embriyo ulaşmadan onu tanıyor” demişsiniz. Aslında durum tam tersidir, bunu bilmiyor olamazsınız. Embriyo, rahim dokusuna ulaştığında salgıladığı hormonlarla rahim hücrelerini etkiler. Bu karşılıklı etkileşim bir “önceden bilme” değil, nedensel bir zincirdir. Bilimsel olarak “tanıma” dediğimiz şey, moleküler düzeyde bir kimyasal etkileşimdir; bu süreçte hiçbir bilinç ya da irade yoktur. Siz ve sizin gibiler karmaşıklığı tasarımın kanıtı gibi sunuyorsunuz. Oysa durum böyle değildir. Karmaşıklık, bir irade gerektirmez, sadece zaman ve tekrar gerektirir. Evrim, canlıların çevre koşullarına en uygun biçimleri seçerek bu karmaşık düzeni adım adım oluşturmuştur. Bir kar tanesinin kristal biçimi, bir nehrin yatağını bulması ya da bir bulutun şekli de son derece düzenli yapılardır; ama kimse bunların “tasarlandığını” iddia etmez. Doğada düzen, bilinçten değil, doğa yasalarından doğar. Embriyonun gelişimi, “şuursuz hücrelerin mucizesi” değil; doğanın kendi yasalarının ürünüdür. Hücreler bilmez, ama işler; genler düşünmez, ama kodlar; doğa tasarlamaz, ama üretir. Bu gerçek, doğayı küçültmez, tam tersine, onu daha da hayranlık uyandırıcı kılar.