Sayın Bakanım, Gerek kendi tecrübe ve birikimlerinizle, gerekse yetkili birimlerinizin birikimiyle elbette ki kararlarınızda büyük bir uzmanlık, tecrübe ve doğruluk vardır. Fakat yine de zaman zaman halkın gözünden bir empatinin de yararlı olabileceği varsayımı ile size yazıyorum. Sayın bakanım, Öğrencilerin raporlu , izinli ve mazeretsiz olarak devamsızlık sınırlarını ve mazeretsiz 5 gün devamsızlığın takdir/teşekkür belgesine engel olması konusuna değineceğim. Malumunuz üzere ortalama 7-17 yaş arası çocuklarımızdan bahsediyoruz. Bu kesimlerde gerek vücutsal dayanıklılık, gerek pek çok mikropla yeni tanışıyor olma, gerekse okul ortamındaki kalabalık yaşamdan dolayı bir okul döneminde birden çok kez hastalıkla karşılaşmaktadır. Bizler çocuklarımızı her hastalandığında hastahaneye götürmeyiz. Basit bir soğuk algınlığında, bir enfeksiyon durumunda hem halsizliği nedeniyle hem de çevresine bulaştırmaması nedeniyle 1 veya iki gün evde tutar, anne bakımı ve bilindik ilaçlarla toparlar okula yollarız. Ama 5 günle kendimizi kısıtlamak zorunda kalmak demek ille de rapor almak için çocukları en ufak sorunda ille de hastaneye, hekime taşımamız gerekecektir. Bir çocuğun 1gün 2 gün dinlenme ve sınıf ortamından soyutlanmasıyla aşacağı basit hastalıklarında ille de hastaneye gitmemiz demek hem masraf, hem anne babanın işinden alıkonulması hem de hastanelerimize çok büyük bir yük demektir. Tabi ki disiplin esastır, Tabi ki devamsızlık olağanlaşmamalıdır ama öte yandan da yukarıda yazdığım çocuk olmanın getirdiği sorunlar vardır. Takdir, teşekkür gibi belgeler o yaş grubundaki çocuklar için son derece önemlidir. 5 günü aşan (mazeretsiz) devamsızlığı olan çocuğun başarısına rağmen bu haktan mahrum kalması da o yaş grubunun psikolojisi düşünülünce büyük bir cezalandırmadır. Kaldı ki bir çocuk 5 gün, 6 gün, 7 gün devamsızlığına rağmen gayretli çalışmayla açığını kapatmış ve takdir alacak denli başarılı olabilmişse kanımca bu cezalandırmayı değil ödüllendirmeyi hak edecek durumdur. Bu ceza ile çocuğa “sen de çok hastalanma!” , “Ailende hiç sorun yaşanmasın ve sen de devamsızlık yapma!” diyor ve büyük ihtimalle iradesi dışındaki durumlardan dolayı çocuğu cezalandırmış oluyoruz. Bu sonraki yıllar için motivasyon düşürücü de olabilecektir. “O kadar çok çalıştım takdirimi vermediler neden uğraşıyorum ki ben” duygusunu da yerleştirebiliriz. Bir veli olarak, bir çocuk sever olarak sizden onlar adına bu kararın bir kez daha gözden geçirilmesini saygılarımla arz ediyorum.

Iste bu Af kafasi yüzünden Türkiyede Cirak yerine Sap, Usta yerine odun, Mühendis yerine Gazma, Ekonomist yerine ückagitci, Politikaci yerine hain yetisiyor ülkemde. Ulan su geklismis ülkelerden bari biraz ders alin yahu. Mesela Almanyada gözünün yasina bakmazlar eger basarili degilsen demekki sen bu isi icin yaratilmamamissin der atarlar. Eger zorla o isi yapmaya kalksa birlerinin hayatina mal olur.

bakan devamsızlık konusunda çok yanlış yapıyor. yıllardır uygulanmış bir sistemi bir çırpıda kaldıramazsınız.devam alan okullar var almayan okullar var. öğrenciler arasında haksız rekabet var. bakanda uzaydan gelmiş gibi konuşuyor.

Ömrüm "bu son olmak üzere" diye çıkarılan aflarla geçti. Ve eğitimin çivisi çıktı, kalite ve eğitim adına güzel olanlar hayâl oldu. Yıl sonunda üç- beş yüz bin sınıf tekrarı... Bürokratlar bunun ilave maliyetini, gereken ilave sınıf ve öğretmeni ortaya koyacak, Sayın Bakan bu son olmak üzere af çıkaracak... Eski sınıfına dönen öğrenciler zafer kazanmış- çok iyi bir şey yapmış edayla... Neyse eski tas eski hamam olmaması, Sayın Bakan tarafından hayal kırıklığına uğratılmak ümidiyle.