Biz oradayken…
Kürt halkının özgürlüğünü kazanması ve özyönetim kurmak için…
Hendekler kazdılar... Barikatlar kurdular…
İddiaları bu…
Peki, Kürt halkı bu işe ne diyor…
Sokağa çıkma yasağı kaldırılır kaldırılmaz…
Yükte hafif, pahada ağır eşyalarını sırtladığı gibi…
Türkiye’nin batısına göç ediyor…
Kürtler akılsız mı…?
Neden batıya göç ediyor…?
PKK-PYD’nin Özgürleştirdiği…
Özyönetim kurduğu Rojava’ya gitmiyor…
PKK bölgeye belâ olmadan evvel…
Güneydoğu’da görev yapmış, İstanbul Edebiyat’tan Emniyet mensubu bir arkadaşımızın mektubu:
Yıllar öncesi idi.
Biz oradayken, Hakkari yollarında yalnız gider, yol kenarında durup, çoluk çocuk çeşmelerden su içerdik. Dağlardan, yollara düşen taşları toplayıp, yolumuza öyle devam ederdik.
Biz ordayken, Şırnak’ta selam verip bir mahalle kahvesine girer, bal gibi muhabbet ederdik. Eşimizle, çocuğumuzla karlı yolları aşar, Çiğli Köyü’nde mola verirdik.
Biz oradayken, Cizre Nuh Nebi Camii’nde namazdan sonra küçük çocuklardan, peygamber kıssaları dinler, ‘aferin’ çeker, bahşiş verirdik.
Biz oradayken, Ramazan’da ismini bilmediğimiz Suriye’nin yol kenarındaki bir köyüne girer, rastgele durduğumuz bir evin önünde, uzaktan beklenen bir kardeş gibi karşılanır, birlikte iftar ederdik.
Biz oradayken, bayramlarda ev ev, dükkan dükkan, kahve kahve dolaşır, bayramlaşırdık.
Dargeçit bize Bolgeçit olur, Midyat huzur, Ömerli zevk, Nusaybin fikir, Savur bize ferahlık verirdi.
Akşamları Şehidiye Camii’nde, Zinciriye’de, Mezopotamya’ya karşı içtiğimiz çay, Boğaz’da içtiğimiz çaydan çok daha fazla keyif verirdi.
Biz oradayken, gideceğimiz yerlerde bizi bekleyen, sevenlerimiz, sevdiklerimiz olurdu.
Biz oradayken, gittiğimiz yerlere sevgisiz, güvensiz gitmezdik. Bize gelenlerle de, mutlu olurduk. Onlar bizi, biz onları çok iyi anlardık…
Biz oradayken, şimdi terör esen dağlarda, ailemizle birlikte piknik değil, iftar yapardık.
Biz oradayken, yasak köy, belde, ilçe, sokak yoktu. Hendek de yoktu, bomba da. Silah, birçoğunun hangi milletten olduğu bilinmeyen dağ eşkıyalarında olurdu.
Heyhat!
Bugün dağ da, bağ da, sokak da, cami de, okul da, acı ve gözyaşı içinde…
Şimdi bütün bunları yıkan, yakan bir yangın var…
Endişe etmeyin!
Ye’se düşmeyin!
Merak etmeyin!
Bütün bunlar, baharın müjdecisi gibi, yeni bir mevsimin habercisi…
Aklın, insanlığın, İslam Kardeşliği’nin galip geleceği günler yakındır…
Unutmayın!
Biz kardeşiz…
Aklımız hep Mardin’de, Kızıltepe’de, Derik, Beytüşşebab, Çatak, Çaldıran ve Erek Dağı ile Sümbül Dağı’nda…
Biz hep oradayız…
Sizinleyiz…
Allah da sizi, sevdiklerinizle bahtiyar etsin…
Selam ve muhabbetlerimizle…
A.Ö. ve Ailesi