Gizli operasyonların ardındaki ihanet! İşte Türkiye'nin İsrail’den alması gereken ders
Hakkı Öcal, İsrail’in gizli operasyonlarının kamuoyuna açıklanmadığını belirtip, siyonistlerin tek imrenilecek yanını gözler önüne serdi. Öcal, İsrail’in bu tutumunun, Türkiye’deki gizlilik anlayışına örnek olması gerektiğini belirtti.
Milliyet gazetesi yazarı Hakkı Öcal, İsrail’in gizli operasyonlarının ayrıntılarının kamuoyuna yansımadığını vurgulayarak bu konuda milli birliğin önemine değindi. İsrailli subayların sır saklama konusundaki titizliğini örnek gösteren Öcal, İsrail’in bu tutumunun, ülke içinde muhalefetin bile operasyonlara tam destek vermesiyle desteklendiğini belirtti. Öcal, bu tür gizlilik ve milli birlik anlayışının Türkiye'de de benimsenmesi gerektiğini söylediği yazısında özetle şunları kaydetti:
"Ulusal haber alma örgütümüz (MİT) yurt içinde ve dışında bir çok operasyonlar yapıyor; ama belleğimizde bunlardan ikisi var ki, harekete katılan elemanların isimleri ve resimleri bir takım siyasetçiler eliyle ve medya kanalıyla kamuoyuna açıklanmıştı. İsrail’in Hizbullah’a karşı giriştiği çağrı cihazı-telsiz telefon yoluyla kitle suikastının ayrıntıları ortaya çıktıkça, insan elinde olmadan kendi ülkesiyle karşılaştırmalar yapıyor. İsrail’de iktidara muhalif siyasetçi yok mu? İsrail’de bu siyasetçilerin hükumetin gizli operasyonlarına ilişkin ele geçireceği bilgileri yayınlamaya hazır gazeteci-televizyoncu yok mu? Peki nasıl oluyor da bizde--haydi sadece Türkiye’de olduğu izlenimini vermeyelim; ABD’de, İngiltere’de, hatta Rusya’da--bu operasyonların elemanları adlarıyla, sanlarıyla ve fotoğrafları ile (hele birisi operasyon sırasında yapılan video kayıtlarıyla) açıklanabiliyor da, İsrail’e gelince bu bilgiler hiç ama hiç açıklanmadığı gibi, iktidarıyla, koalisyonuyla, muhalefetiyle bu girişimlerin yüzde yüz arkasında duruyorlar.
(...) Nedeni, sanırım ABD’deki bir dostumun, bu kitlesel suikast üzerine, üniversitesindeki öğretim üyesi bir emekli subayın anısını paylaştığı şu anekdotta gizli:
Bu eski subay, ABD’nin bir silah kursunda çok farklı ülkelerden subaylara eğitim vermiş. Diyor ki, öteki ülkelerden gelenlere kıyasla İsrailli subayların ağzı çok sıkıydı. En küçük bir bilgi vermiyorlar, ağızlarını bıçak açmıyordu; “Ağızdan kaçacak en ufak bir şeyin Israil’in sonu olabileceği onlara sürekli telkin ediliyordu.”
İsrail hayranlığı oluşturmak, hatta onlara benzemeyi teşvik etmek aklımın ucundan geçmiyor. Ama bu hikayeleri dinledikçe, insanın bir ülkede milli birlik ve beraberliğin nasıl ve ne denli güçlü olması gerektiğine ilişkin düşünceleri de adeta galeyana geliyor. (...)"
