başkan olursa ne olur

Bu sözde sanatçıların derdi; 'Devletin' tiyatrosunun başına devletiyle sorunu olmayan bir ismin atanması. Kuduruyorlar, kudursunlar şeytan azapta gerek.

Atatürk Dönemi Yeni bir ulusun doğusunun temelleri için gerekli bir disiplin donemiydi.

Devlet tiyatrodan elini çekmeli bir sürü işe yaramaz sanatçı kisvesi altında maaş alıyorlar yaptıkları bir şey de yok. Özelleşsin herkes ne yapıyorsa yapsın tabi ki devlet kontrolü olmalı . Oh ne ala yılda bir iki tiyatroya çık ( çoğunda o da yok) tıkır tıkır maaş al . Devlet asalak çiftliklerden nasıl kurtulacak yeter artık .

Sadece bir kere tiyatro sahnesine çıkan ve üstelik sınavlarında başarısız biri nasıl genel müdür oluyor? Atayanlar tiyatroya kaç kere gitmişler. Bal tutan parmağını yalar

Sayın yazarın doğru tespitleri var da Atatürkten önce ya da cumhuriyete geçmeden önce,nasıl bir devlette yaşıyorduk,yöneten kadro ile yönetilen insan yığınlarının ilişkisi,ne boyutta idi? Mehmet Akif, Sefahat isimli kitabında; Şevket Süreyya Aydemir de Suyu arayan adam isimli kitabında,devlet ve halk ilişkisini yani; yönetici sınıfın nasıl bir devlet yönettiğini güzel ifade ederler!.. Cumhuriyetin ilk yıllarında,halkın ve bu halk içindeki sanaat ankayışı ve uygulayışının hallerini biliyor mudur,! 

Peki siz haklısınız.Tamer bey çok iyi bir dizi ve sinemacık oyuncusu olmasının yanı sıra uzun yıllardır tiyatro tozu yutmamasına rağmen hem devlet tiyatrocularının sorunlarını çok iyi biliyordur hem de yöneticilik vasfını o kadar çok ıspatlamıştır ki koskaca Kurumun başına atanmıştır.Onun CV sine yaklaşacak bir tane dahi devletin kendi has tiyatrocusu yoktur.Diyebilseydiniz sorun olmazdı.Diyebiliyor musunuz? Hayır.O zaman durum ortadadır.Zaten yazınız da bunlara değinememişsiniz.Yetersizliği ve liyakatsızlığı dile getirmemiş getiremişsiniz.Gerisi laklaktır.

OSMAN KARDEŞİM BU BİR KAYIKÇI KAVGASI DEĞİL AKSİNE BİR SAVAŞ EVET SAVAŞ KAFİR BATININ VE ŞEYTANIN UŞAKLIĞINI YAPAN ZİHNİYETLE ÜLKESİNİ VE DEVLETİNİ SEVEN ZİHNİYETİN MÜCADELESİ

Cumhuriyet'in ilk dönemi boyunca yapılan uygulamalar da bu iktidarınkiler de yanlıştır. Partizancadır. Bunu siz de yazmışsınız bir biçimde, ama "bu işler zaten hep böyle olur" mealinde cümleler kurarak partizanlığı önemsizleştirmeye çalışıyorsunuz. Atamalarda yandaşlık değil liyakat temel alınmalı diyemiyorsunuz. Çünkü bunu söylerseniz iktidarı karşınıza almış olursunuz ki, işin nereye varacağı belli olmaz o zaman. Yok yere tadımız kaçmasın değil mi?.. Lafı evirip çeviriyor, "bu tartışmayı yapmak gereksizdir"e getiriyorsunuz. Gerçek aydın çağının tanığı olan ve yanlışa yanlış deyip, yeri geldiğinde bedel ödemeyi göze alabilendir. Ama nerde... Öte yandan yazınızda iki doğru tespit var ama. Birincisi bu nitelikte atamaların kültürel iktidar meselesine zerre katkıda bulunmayacağı. İkincisi gerçek kültürel iktidarın başka yerde olduğu ve içimizden tank gibi geçtiği bahsi. Laik müslüman demeden herkesi içine çeken, rekabet, hırs, zenginlik edinme gayreti, gösteriş budalalığının yeşerdiği topraktan bahsediyorum. Kültürel iktidar bu davranışları hakim kılan iklimde. Bizi belirli bir yaşam içine sokan ve o doğrultuda düşünmemizi sağlayan emperyalist-kapitalist düzende. O hükmünü sürdükçe gerçek kültürel iktidar hep o olacak. Her şeyi yozlaştırıp, çürütecek. Bizde posası kalmış olan üzerinde fırtına koparacağız...