1699 Karlofça antlasmasıyla batının üstünlüğü kabul edilmiş, cihat terkedilmiştir. Düşmanın üstünlüğünü kabul edenler, aynı zamanda kendi alçaklığını da kabul etmiş olurlar. Sonraki süreçte Hakk'ka yüz çevirmeleri sebebiyle pek çok belaya düçar oldular. Bu belaların hepsi, gittikleri kötü yoldan dönmeleri için uyarıydı. Kendi kötülükleri sebebiyle düştükleri kuyulardan çıkışlarını zafer zannettiler, övünme vesilesi saydılar, suçu hep başkalarına atıp kendilerini düzeltmediler ve çareyi düşmanlarına benzemekte buldular. Bu yol, çöküş ve devamında çürümeyi getirdi. Allah(C.C.), her şeyi bilen olarak, kullarını kendini bilmesi için imtihan eder. Suçu kendimizde arayıp hataları Kur’an’da bildirilen öğüde göre düzeltmemiz ve derin saygının gereği olarak, Rabbimizden gerçek bir PİŞMANLIKLA ve içtenlikle özür dilemeliyiz(TEVBE). Hayırlar lütuf, şerler hak ettiğimiz ceza olarak Allah(C.C.)'tan geldi. Şimdi kendimizi hesaba çekip, uzatılan ipe sımsıkı sarılmalıyız. Belki affeder de iyilik lütfeder. Özetle; öğüde uymanız gerekirken, öğüdü kendinize uydurmaya kalktınız ve düz yolda, yolunuzu şaşırdınız ve düşmanlarınızın süslediği yollara daldınız. Saptıran düşmanlarınızsa, inanır aklınızı kullanırsanız dönersiniz, Allah(C.C.)’ın saptırdıklarına dönüş yok, ebedi mahvoldunuz. Ümitsiz olanlara, artık fark etmez.

Türk ruhu, Türkiye ruhu, Türk-İslam ruhu hiç bir yere gitmez, gitmez de herkes kendi ruhuna sahip çıksın çıkabiliyorsa! Çeyrek yüzyıllık iktidar tarihte çok az düşünceye nasip oldu, oldu da herkes kendine sorsun yek diğerini aşağılamaktan, cep doldurmaktan başka ne yapıldığını? Bu bitmeyen sızlanmalarınız iyi niyetle yapılmıyorsa bir ruhun sıkışmasını yıkıma çevirmek için yapılan kapkara propagandadan başka bir şey değildir. Allah bizleri affeder İnşallah!