11 Haziran 1967: Âlim Abdülmecid Ünlükul’un vefatı
Onlar; yaşadıkları döneme çalışmalarıyla, eserleriyle damga vurup iz bırakarak gittiler. Bugün, Âlim Abdülmecid Ünlükul’u hayırla yâd ediyoruz.
1884 yılında Bitlis’in Hizan Kazası, İspirit Nahiyesi, Nurs Köyü’nde doğdu. Babası “Sofu Mirza” olarak anılan Mirza Efendi, annesi de Nuriye Hanım’dır. Abdülmecid Efendi, ilk tahsiline babası Efendi Mirza ile ağabeyleri Abudullah ve Said Nur-si Efendiler’de başladı. Tağî ve Arvas medreselerinde okudu. 1918-1920 yılları arasında Şam’da bulundu. Van Hurhur Medresesi’nden icazet aldı.
Diyanet teşkilatında pek çok yerde müftü olarak görev yaptı. 1955 yılında Ürgüp müftüsü iken emekliye ayrıldı. Emekli olduktan sonra, kızının tahsili dolayısıyla Konya’ya gelip yerleşti. 1955-1956 yılları arasında Konya İmam Hatip Okulu’nda meslek dersleri öğretmeni olarak görev yaptı.
Taassuptan uzak, din ilimleri yanında fen ilimlerine de aşina olan Abdülmecid Efendi’nin; Dü Mezhebi, İman Dili, Mantık ve Fuadiye gibi telif eserleri ile bazı tercüme eserleri vardır.
Dü Mezhebi isimli eserinin önsözünde; “Münevver bir zamanın talebesi münevver olmalıdır. Münevver olan bir genç her şeyin hikmet ve faydasını anlamak ister” diyen Abdülmecid Efendi’den öğrencileri çok istifade etmişlerdir.
11 Haziran 1967 yılında vefat etmiş, Üçler Kabristanı’na defnedilmiştir. Kabri Üçler Kabristanı’nda Hacıveyiszade’nin kabrine giden yol üzerinde, kümbetli kabrin hemen güneyindedir.
