yın Yetkililer, Ben bu ülkenin ne mafyasıyım, ne haraç keseniyim, ne de insanlara zarar veren karanlık bir çete mensubuyum. Ben bu ülkenin çalışan, alın teriyle yaşayan, bir zamanlar fabrikası, işi, ailesi olan bir vatandaşıyım. Ama işimi kaybettim. Sonra evimi. Sonra yuvamı. 10 yıl geçti. Bankalar, o kredileri verirken zaten ipoteğimi aldı. Satıldı. Bitti. Ama o borçlar bitmedi. Çünkü bu defa karşıma “varlık firması” çıktı. Onlar borcumu değil, umudumu satın aldı. Faiz bindirdiler, yeniden icra başlattılar. Ben asgari ücretle hayatta kalmaya çalışırken, onlar 10 yıl önceki borçla beni ölene kadar borçlu kılıyor. Bu nasıl adalettir? Devlet, adam öldüreni affederken, bir çete üyesine umut verirken, neden bu ülkenin üretim gücü olan küçük insanı hiç sayar? Biz af istemiyoruz, adalet istiyoruz. Eğer 10 yılı geçmiş, ödemesi fiilen imkânsız hale gelmiş borçlar varsa: Faizi silin. Borcun tahsilini durdurun. Ya da bu dosyaları tamamen silin. Kredi değil, hayat istiyoruz. Borcun değil, emeğin kıymetli olduğu bir düzen istiyoruz. Bu çağrı, sadece benim değil, binlerce sessiz borçlunun sesidir. Saygılarımla, Bir zamanlar üreten, şimdi yaşamaya çalışan herkes adına…

gününüzde, bu şirketlere çok ihtıyaçımız var, devlet, af çıkarıyor,adam öldurene, örgüt,mafya, vsb bırçok kışıye, bır devlet memuru da bır şirketi baksın neye ihtıyaçı var,neden , neden, bu firma sparil boru yapıyor heralde ihracat yapıyor neden önü açılmıyor,sn bakan burda mehmet şimşek bey azda bunlarla ilgılen, 100işçi burda çalişıyor, fabrıkalar batıyor neden batıyor neden 100 yıllık firmalar neden bır sorrrr bakanım

Bu günler iyi günler görünen o her yıl bir önceki yılı arıyoruz,dünya bolluk içinde yaşıyor,biz fakirlilikle yaşıyoruz,