Gündüz kuşağı programlarda rezalet: Reyting için şehvet uyandıracak...
Müge Anlı'nın gündüz kuşağı programında, Kastamonu’da ölü bulunan anne ve oğlunun vakasını, annenin çıplak bulunması gibi detaylarla resmen reyting için kullandı!
Müge Anlı'nın gündüz kuşağı programında, Kastamonu’da ölü bulunan anne ve oğlunun vakasını, annenin çıplak bulunması gibi detaylarla resmen reyting için kullandı!
Müge Anlı'nın programında, Kastamonu’da ölü bulunan anne ve oğlunun vakasını, annenin çıplak bulunması gibi detaylarla reyting için kullandı; suçun ve failin yerine şehvet uyandıracak fanteziler ve detaylar ekrana taşınıyor. Bu vb. programlar toplum ahlakını hiçe sayarak bu rezaletleri normalleştiriyor.
Müge Anlı’nın gündüz kuşağı programında, Kastamonu Bozkurt’ta kaybolan Huriye Helvacı ve oğlu Osman’ın ölü bulunması olayı, ekrana taşınırken, Müge Anlı'nın hadiseyi çıplak bulgular ve şüpheli detaylar üzerinden anlatımı dikkat çekti. Anlı, seyirciye adeta “şehvetli bir merak” nesnesi sunar gibi, annenin çıplak bulunmasına vurgu yaptı ve olayı reyting malzemesi hâline getirdi. Anlı, “Olay şüpheli. Huriye Helvacı çıplak. Üzerinde kıyafetleri yok” sözleriyle seyircide şehvet uyandıracak detaylara kilitledi.
Bu meselede asıl göz önünde bulundurulması gereken vakanın kendisi değil programın ahlakı ve toplumsal normları parçalayan yapısıdır. Bu ve benzeri gündüz kuşağı yayınları, suçlunun kim olduğu veya adaletin işlemesi yerine, şehvetli fantezilerin ekrana taşınmasına odaklanıyor. Seyirci, rezil detaylarla merakını doyuruyor; kadın ve çocukların başına gelen iğrenç hadiseler normalleştirilmiş bir materyal hâline geliyor. Bu yayınlar, içtimai erozyonun bir göstergesi olarak öne çıkıyor, ahlaksızlık ve terbiyesizlik birer obje olarak tüketiliyor.
Kadının ormanda derinliklerinde çıplak bulunması gibi detaylar seyircide heyecan ve şehvet uyandırmak için ekrana taşınıyor. Bu programlar, ahlaki sınırları hiçe sayıyor; seyirci kitlesini rezil merakla yoğuruyor. RTÜK ve denetleyici merciler bu yayınlara kayıtsız kalamaz; böyle programlar, toplumu yozlaşmaya sürüklüyor ve bu rezaletleri normalleştiriyor.
Artık suçlu kim, olay nasıl çözülecek gibi soruların önemi yok; önemli olan şehvet ve fantezinin reytingleştirilmiş hali(!)
Kaynak: Baran Dergisi
