Kosova’nın seçimi
Kosova’da 11 Haziran’da gerçekleştirilen erken genel seçimin ülke bütçesine maliyeti, 5 milyon Euro. Asgari ücretin 130-170 Euro olduğu bir ülke için bu oldukça pahalı bir fantezi.
Bunca masrafa rağmen, sağlıklı bir seçmen listesi ve sonuç takip sistemi oluşturulamadı. Ölen seçmenler listelerden çıkarılmayınca, nüfustan 139 bin daha fazla kayıtlı seçmenle sandığa gidildi. Sandıklar açılalı günler olmasına rağmen resmi kesin sonuçlar ve milletvekili dağılımı açıklanamadı.
Kosova’da, siyasete olan inançla orantılı olarak, sandığa gitme oranı da gittikçe azalıyor. Erken genel seçime katılım yüzde 40’ta kaldı. Bu oran, 2010’da yüzde 48 ve 2014’te yüzde 43 idi.
Siyasette, iki artı iki, dört etmez. Nadiren fazlası, genellikle daha azıdır.
Bir önceki seçimde… İktidarın büyük ortağı Kosova Demokratik Partisi-PDK, 222 bin 181, muhalefetteki Kosova’nın Geleceği İçin İttifak-AAK 69 bin 793 ve Nisma (İnisiyatif) 34 bin 170 oy almışlardı. Bu üç parti, ‘PAN koalisyonu’ çatısı altında, seçime birlikte girdiler.
“Savaş cephesi” ya da “şer ittifakı” ne derseniz deyin, bu koalisyonun iktidar hayalleri, bir hayal kırıklığına dönüştü. PAN koalisyonu, yüzde 33,98 oranına karşılık gelen, 237 bin 833 oy alabildi. Sandıktan birinci çıksalar da, beklentilerinin çok altında kaldılar.
İktidarın küçük ortağı Kosova Demokratik Birliği-LDK Başkan Yardımcısı Lutfi Haziri, seçimden önce şöyle söylemişti: “Kosova’dan Erdoğanizm sendromunu uzaklaştırdık.” Kosova halkı, Haziri’nin bu sözlerine, en güzel cevabı sandıkta verdi.
LDK bir önceki seçimde 184 bin 596 oy almıştı. Muhalefetteki bir diğer parti, Yeni Kosova İttifakı-AKR’nin oyu ise 34 bin 170 idi. Bu iki parti, AKR’den ayrılan Mimoza Kusari Lila’nın Alternativa Partisi’ni de yanlarına alarak, ‘LAA koalisyonu’ altında birleştiler. Ancak onlar da umduklarını bulamadılar. LAA koalisyonu, yüzde 25,74 oy oranına karşılık gelen, 180 bin 129 oy alabildi.
PAN ve LAA koalisyonlarının elde ettiği neticeyi Cemil Meriç tek cümlede özetliyor: Kökünden kopmak kimseye mutluluk getirmez.
Seçimin tek kazananı, Kendin Karar Al Hareketi-VV oldu. Bir önceki seçimde 99 bin 397 olan oyunu ve yüzde 13,59’luk oy oranını, bu seçimde 189 bin 830 oya karşılık gelen yüzde 27,12 oranına yükseltti.
Sandığa tek başına giden VV’nin elde ettiği başarının püf noktası şudur: Halkla koalisyon yapmayı tercih etmek.
Katı muhalif ve milliyetçi tutumu ile bilinen VV, bu seçimde tavrını yumuşattı. Muhafazakârlar başta olmak üzere, toplumun tüm kesimlere elini uzattı. Türkiye dostu olarak bilinen Avni Tafili, Valon Ramadani ve Eman Rrahman gibi isimlere listelerini açtı.
VV’nin “adaletli, sosyal ve gelişmiş devlet” vurgusu, yalan ve yolsuzluktan bunalan Kosova halkında karşılık buldu. Ancak şuna dikkat edilmeli: Her zafer bir imtihandır. Tevazu tekrarını, kibir hüsranı getirir.
Kısa süre önce partileşen ve ilk kez seçimlere katılan Fjala (Söz) Partisi ise aldığı 7 bin 550 oyla, yüzde 5’lik seçim barajının altında kaldı.
Hazreti Mevlana’ya kulak verelim: Çabalamak, rızık kapısının anahtarıdır.
Türkiye’yi dost, FETÖ’yü düşman bilen Fjala Partisi, çabasını devam ettirirse ve bu partiyle ilgilenilirse, gelecekte daha iyi neticeler elde edilebilir.
Artık toparlayalım.
Seçim neticeleri, meclise giren partilerin birbirine yakın sandalye sayılarına ulaşacağını gösteriyor. Dolayısıyla uzlaşma kaçınılmaz. Kosovalı siyasetçiler, ortak müşterekleri olan Kosova etrafında birleşip, ülkenin sıkıntılarını çözmeye odaklanmalılar. Böylesi hem kendileri hem de Kosova halkı için daha yararlı olacaktır.