Beceriksiz Ekrem’in elinde, İstanbul yanıyor!
Akit Medya Grubu’nun bulunduğu binada çıkan yangının üzerinden 1.5 ay geçti..
Ne yalan söyleyeyim, bulunduğumuz binadaki yangını yaşamadan önceki hayatımda, çok nadiren de olsa, ilk parlamalarını gördüğüm herhangi bir yangını, itfaiyeye ihbar etme alışkanlığım yoktu..
Bu eksikliğimin özeleştirisini yaptığımda, görüyorum ki, büyük oranda, “mutlaka haber vermişlerdir” düşüncesi de etkili olmuştur..
“Benim gördüğümü, başka hiç kimse görmemiş olabilir mi ki?” sorgulamasını da buna ekleyin..
Ama 27 Nisan günü Akit Medya Grubu’nun bulunduğu binada, bodrumdaki tekstil bölümünde çıkan yangın ve sonrasındaki gelişmeleri birebir takip ettiğimde şahit olduğum acemilikler, beceriksizlikler, başarısızlıklar ve sonuçta gelen felaketin acı tecrübesi ile..
Cadde üzerinde aracımla dün ikindi saatlerinde seyrederken, İkitelli Organize Sanayi Sitesinde bir binanın en üst katında, dışarıya taşan dumanları gördüğümde, hemen telefona sarıldım.
Bu işlerin acemisi olduğumdan, 153 yerine, 155’i aramış oldum..
Neyse ki, kendi aralarında organize oldukları için olsa gerek, yangının olduğu binanın hemen bir gerisindeki işyerinin büyük tabelasındaki markayı söyleyerek, yangın mahallini tarif etmeye çalışırken, telefonun diğer ucundaki görevli “İkitelli Organize Sanayi Sitesi mi?” diye soruldu.
Teyid ettim.
“Bilgi geldi” deyince, “kim bilir belki de, şu an itfaiye araçları, üst yoldan binaya ulaşmak üzerededirler” diye de düşündüm..
Arabayı kenara çekip, beklemeye başladım.
Ekrem İmamoğlu yönetimindeki İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin bir şubesi olan Başakşehir İtfaiye Müdürlüğü’nün 3 km ötede bulunduğunu bildiğimden, bekledim ki, hemen bir-iki dakika içinde alevlere müdahaleyi göreyim..
Herhangi bir müdahale yok..
O andan sonra, bekledim ki, itfaiye araçları geçsin.. O da, 3 dakika boyunca, ne ses verdi, ne görüntü..
Benim ihbar telefonumdan asgari 3-4 dakika önce, zaten ihbar edildiğini varsaydığımızda, 3 km’lik mesafenin, cumartesi olması hasebi ile, boş olan yolda, hemen o saniyelerde bulunduğum alandan çoktan geçmesi gerekiyordu..
Bekledim. Bekledim. Bekledim..
Bu sırada dumanlar, yer yer alevlere dönüştü..
Alevler, yan bölümlere ulaştı..
Ve benim zaten önceden yapılan ihbara ilave olarak açtığım telefondan 3 dakika sonra, İBB’ye bağlı Başakşehir İtfaiyesinin araçları bulunduğum caddenin karşı şeridinden hızla geçti..
Her şeye rağmen yine de “eyvallah” dedim..
Ama sonrası da felaket..
Yanan yeri, bulunduğum alandan görebiliyorum..
Bekliyorum ki, itfaiye araçları, artık olay mahalline de geldiklerine göre, 2-3 dakika içinde, dumanların ve alevlerin çıktığı alana, müdahale etmiş olsunlar..
5 dakika geçti, bir şey yok.. 7 dakika geçti bir şey yok.. Nihayetinde 10. dakikada, tıpkı Akit’in bulunduğu binada, arka tarafa sıçrayan yangının üçüncü katı alevler içinde bıraktığı görüntüdeki gibi, birinci kata su sıkan itfaiye tablosunu, dün bir defa daha yaşadım.
En üst kattaki yangına, olay yerine varışının 10. dakikasında ilk suyu sıkan itfaiye, onu da iki kat altına ancak denk getirebiliyordu..
Müdahalenin hemen üçüncü dakikasında, duman yoğunluğunun hemen hemen dörtte bire indiğini görünce, “inşallah cana bir zarar gelmemiştir” duası ile artık olayın kontrol altında olduğunu düşünerek, park ettiğim alandan ayrıldım
15 dakika sonra vardığım noktadan, yangın alanı net görülüyor..
Ben “yangın kontrol altına alındı” diye düşünürken, 15 dakika sonrasında, yine dumanlar artmıştı.
Yarım saat sonra gördüğüm tabloda, dumanlar daha da artmış durumda.
Akit binasındaki tablo tekrar mı yaşanıyor diye hayıflanıyorum..
Gerçekten de, Akit’in bulunduğu binada da, yangının çıkış ve itfaiyenin olay mahalline gelişinden 2 saat sonra, alevler hepten yayılmış, yangın kontrolden çıkmıştı..
Burada da acaba öyle mi oluyor diye dertlendim..
Bu yazıya son noktayı koymaya çalışırken, yangının çıkışından sonraki 3. saatte hâlâ, kara dumanlar, ilk yarım saattekinin 6-7 katı yoğunlukta gök yüzüne yükseliyordu..
İtfaiyeci değilim..
Bulunduğumuz binadaki 1.5 ay önceki yangın sebebi ile, uzman onlarca kişi ile görüştüm..
Ve geldiğim noktada şunu rahatlıkla söyleyebilirim:
“Ülkeye yazık oluyor. İstanbul’a yazık oluyor!”
Bomboş bir caddeden gelecek, 3 km ötedeki itfaiye araçları, o mesafeyi 7 dakikada (İlk ihbar dakikasını bilmediğim için en iyimserini söylüyorum. Belki de 10. dakikadır) alması, anormal değil midir?
Dar sokaklardan bahsetmiyoruz.
Trafik sıkışıklığı yaşanan iş saatlerinden bahsetmiyoruz..
Yan yollardan gidilen bir bölgeden bahsetmiyoruz..
Bölünmüş yolda, çift şeridi/yer yer üç şeridi olan, 20-25 saniyede bir aracın ancak geçtiği asfalt yoldan, 3 km mesafeden 7 dakikada gelen itfaiyeden bahsediyoruz..
Uzmanlar, normaldir diyorlarsa, yapacak bir şey yok..
İstanbullular, her an küçük bir kıvılcıma bile müdahale edilemediği, küçücük yangınların bile bütün binaların kül olduğu sonuçlara yol açacağı gerçeğine hazır olsunlar..
Ekrem’in, CHP Bayrampaşa İlçe Başkanlığı’ndan alıp, İtfaiye Daire Başkanı yaptığı Remzi Albayrak’ın yönetimindeki; araçları eksik, teknik donanımı yetersiz, araçları muayene ücretleri ödenmediği için depoda bekleyen itfaiyenin gelip, söndürmesini akıllarından çıkarsınlar..
Bu vesile ile, bir gün önce Ümraniye’deki sıradan bir çöp koteynırında çıkan yangına müdahale ederken, yetkili müdürlerin gerekli koordinasyonu sağlayamaması sebebi ile çatıdan düşerek ağır yaralanan ve hastanede şehid olan itfaiye mensubu Özcan Gök kardeşimize Allah’tan rahmet diliyorum..