Ailede huzurun anahtarı

Aile, insanın dünyaya gözünü açtığı ilk yuva, karakterinin şekillendiği önemli bir ocağın adıdır.

İnsan, doğduğu andan itibaren bu sıcak yuvanın içinde sevgiyi, saygıyı ve paylaşmayı öğrenir.

Ancak ne yazık ki günümüzde birçok ailede bu temel değerlerin zayıfladığını, bireylerin birbirine karşı tahammülsüz hale geldiğini görüyoruz.

Oysa aile, bireylerin yalnızca bir arada yaşadığı bir mekân değil, ruhen ve kalben birbirine bağlı olduğu bir bağdır.

Bu bağı kuvvetli tutan ise sevgidir, saygıdır, hoşgörüdür.

Sevgi ve saygının olmadığı bir ailede huzurun ve mutluluğun olması beklenemez.

Çünkü sevgi, insan ruhunu besleyen, hayatı anlamlı kılan bir duygudur.

Sevginin de kendiliğinden var olmasını beklemek doğru olmaz.

Sevgi, saygının gölgesinde yeşerir.

İnsan, saygı duyduğu kişiyi sever ve sevdiği kişiye karşı daha anlayışlı olur.

O yüzden ailede bireyler birbirine saygı göstermeli, birbirlerinin duygu ve düşüncelerini önemsemelidir.

Unutulmamalıdır ki insanlar bir kalıptan çıkmış gibi aynı düşüncede, aynı duyguda, aynı anlayışta olamazlar.

Her bireyin kendine has bir karakteri, bir bakış açısı vardır.

Bir aile içinde bile kardeşlerin huyları, anne ile babanın beklentileri farklı olabilir.

Öyleyse aile içindeki bireylerin birbirini anlamaya çalışması, farklılıklara hoşgörü ile yaklaşması şarttır.

Büyüklerin gençleri, gençlerin büyükleri anlamaya çalışması, onların duygu dünyasına saygı göstermesi ailede huzurun temelini oluşturur.

Büyükler gençlere öğüt verirken onların da bir gün yaşlanacağını hatırlamalıdır.

Zamanın değiştiğini, her neslin kendi şartlarında büyüdüğünü göz önünde bulundurmalıdırlar.

Gençler ise büyüklerine karşı sabırlı olmalı, onların geçmişte verdikleri emekleri unutmamalıdır.

Çünkü hayat, insanı sürekli değiştirir ve gün gelir, gençlik günleri yerini yaşlılığa bırakır.

Bir gün kendilerinin de aynı anlayışa ve ilgiye muhtaç olacağını düşünerek hareket eden gençler, aile büyüklerine karşı daha şefkatli ve merhametli olurlar.

Ailede fedakârlık ve hoşgörü eksildiğinde yerini çekişme ve huzursuzluk alır.

Her birey sadece kendi dediğinin olmasını isterse, kendi haklarını ön plana çıkarıp başkalarının isteklerine kulak tıkarsa, o evde huzur ve mutluluk kaybolur.

Oysa dinimiz, bizlere fedakârlığı, sabrı ve başkalarının hakkına saygı göstermeyi öğütler.

Sevgili Peygamberimiz (s.a.v), “Sizin en hayırlınız, ailesine karşı en iyi davrananınızdır. Ben de sizin ailesine karşı en hayırlı olanınızım.” buyurarak aile içindeki güzel ahlakın ne kadar önemli olduğunu bizlere hatırlatmıştır.

Öyleyse, ailemizi mutlu bir yuva haline getirmek istiyorsak, önce kendimizi gözden geçirmeliyiz.

Sevgimizi, saygımızı artırmalı, farklılıklara hoşgörüyle yaklaşmalıyız.

Çünkü huzurlu bir aile, huzurlu bir toplumun temelidir.

Ne mutlu ailesine sevgiyle, saygıyla ve fedakârlıkla yaklaşanlara!

Allah'a emanet olun ...