İlk olarak merkezde Delikliçınar Yeni Camii’yi ve Bayramyeri Meydanı’nda bulunan, 1960 yılı yapımı aynı ismi taşıyan ‘Bayramyeri Camii’ni gezdik.

Yine merkezde 800 yılı aşkın bir geçmişe sahip olan Tarihi Kaleiçi Çarşısı’na ve Ahi Sinan Çarşısı’na girdik.

Anadolu Selçukluları’nın ilk yerleşim yeri.

Ahilik kültürünün halen yaşatıldığı çarşıda tekstil başta olmak üzere bakırcılık, demircilik, kuyumculuk, alemcilik, yorgancılık üzerine çok sayıda dükkan var.

Çarşıda tanıştığımız bir esnafa, meşhur Denizli kebabını (Tandır kebabı) nerede yiyeceğimizi sorduğumuzda Kebapçı Enver (1927)’i tavsiye etti.

Gerçekten çok memnun kaldık. Çok lezzetliydi.

Ardından yılın her mevsiminde ana kaynağından çıkan kendine has kırmızı renkli şifalı termal su ve termal çamurun bulunduğu zengin mineralli Karahayıt Kaplıcaları’na gittik.

Kaplıcaya girmedik ama bölgeyi kısaca turladık.

Ve Denizli’nin gözbebeği Pamukkale… Eski adıyla Akköy… 1988’den beri UNESCO dünya mirası sayılan Pamukkale travertenleri…

Sahip olduğu karbonatlı su nedeniyle bembeyaz bir örtüye bürünmüş gibi görünen, Çaldağı’ndan gelen ve kalsiyum oksit içeren suların oluşturduğu beyaz travertenler…

Kademeli şekiller oluşturan, yer yer teras biçimli havuzlar… Doğal bir sit alanı… Menderes Nehri kıyısında, 100 metre yüksekliğe sahip bir bölge…

Ve ‘Kutsal Kent’ anlamına gelen Hierapolis…

Pamukkale ile aynı ören alanında bulunan, antik kenti, antik havuzu, arkeoloji müzesi, anfi tiyatrosuyla, kilisesiyle, agorasıyla, surlarıyla, köprüsüyle, kalesiyle, hamamları ve kaleleriyle tam bir antik şehir.

2000 yıl öncesinde Bergama Krallığı bu cennetin farkına varıp, travertenlerin yanına Hierapolis Antik Kenti’ni kurmuşlar.

Ancak oluşumu binlerce yıl alan bu doğal güzellik çok hassas olduğu için yalnızca belli kesimlerde dolaşılıp sularına girilebiliyor.

Hierapolis Antik Kenti, altın çağını M.Ö 2. yüzyılda Roma egemenliğinde yaşamış.

Ancak M.S 60 senesinde Roma imparatoru Neron döneminde yaşanan büyük deprem sonrası kentin çoğu yerle bir olmuş.

Depremlerin sonrasında kent, tüm Helenistik niteliğini kaybetmiş, yeniden Roma mimarisi ile yapılandırılmış.

Roma döneminden sonra Bizans’ın eline geçmiş.

M.S 80 senesinde Hz. İsa’nın havarilerinden olan Aziz Philip’in Romalılar tarafından burada öldürülmesi, kenti Hristiyanlığın merkezi haline getirmiş.

Büyük Constantin döneminde Frigya’nın başkenti, Bizans döneminde Hristiyanlığın psikoposluk merkezi olmuş, 1210’da da Anadolu Selçuklularının sınırlarına dahil edilmiş.

Kenti gezerken zamanda yolculuk yaptık.

Denizli’nin merkezini de beğenmiştik ama Pamukkale’nin olmadığı bir Denizli düşünülemez gerçekten.

Şehrin en güzel bölgesi, cennetten bir köşe.

Denizli de bazı yerleri vakitsizlikten dolayı başka bir zamana bırakıp buradan da ayrılıyoruz.