Türkiye’nin düşmanları…

Ülkemiz, neredeyse iki asırdır, dostunu düşmanını seçemez / tanıyamaz, tanısa bile bunu açıktan dillendiremez vaziyettedir. 

Hakiki düşmanlar varken ve bunlar ülkemiz aleyhine faaliyetlerde bulunurken, milletimize suni düşmanlar takdim edilmektedir. 

Türk milletinin düşmanı Yunanlılar, Ermeniler, Rumlar, Sırplar veya Bulgarlar değildir. Bunlar, bize düşman olamayacak kadar küçük bir kuvvettir.

Anketler de gösteriyor ki, Türk milletinin ezici çoğunluğu, Amerika, İngiltere ve İsrail’i sevmiyor, düşman olarak kabul ediyor. Buna karşılık, en azından kâğıt üzerinde, bu gerçeği yok sayıyoruz. Amerika, İngiltere ve İsrail’i dost, müttefik ve stratejik ortak kabul ediyoruz.

Dönemin Erzurum mebusu Hüseyin Avni Ulaş, 1923 yılında TBMM’deki Lozan görüşmelerinde, şöyle söylüyordu: “Şimdi karşımızda yegâne düşmanımız İngiliz’dir. Bugün de, yarın da İngiliz dostluğuna inananlar aldanırlar. Memlekete bilmeyerek hıyanet ederler. İngilizler bu millete ebediyen dost olmaz.”

Birinci Dünya Savaşı’nda İngiltere ve Fransa’dan kurtulmak için Almanya’ya gidildi. Fakat Almanya Birinci Dünya Savaşı’nı kazansaydı, büyük bir ihtimalle, Türkiye Almanya tarafından işgal edilecekti. 

Türkiye düşmanlığı, aralarında yüzlerce yıllık bir husumet bulunan, Fransa ve Almanya’nın üzerinde uzlaşabildikleri nadir konulardan birdir.

‘Dostumuz’ Batı, aynı zamanda maruz kaldığımız nice kötülüğün de kaynağıdır. Devletimize ve milletimize karşı terör, korku ve düşmanlık üreten bir mekanizmadır. 

Batı, ülkemiz aleyhine çalışanların daima ikinci vatanıdır. Türkiye düşmanlarının buluşma noktası, ikamet adresidir. Bize düşmanlık edenler, Batılı ‘dostlarımız’ tarafından verilen silahı ve aklı kullanıyor. 

Ne kadar yıkıcı, bölücü unsur varsa, arkası orada. Bunların lider kadroları, militanları, yandaşları, sempatizanları ve mensupları. Büroları, dernekleri, banka hesapları. Hepsi oradalar.

Asırlardan beri değişen bir şey yok. Huylarından vazgeçmiyorlar. Dostça konuşuyor, düşmanca iş tutuyorlar. Bu dün böyle idi, bugün de böyle.

Ermenileri ve başkalarını daha önce kullanıp harcadılar. O defter kapandı. 

Batı dünyasının bugünlerde himaye ettiği, koruyup kolladığı iki terör örgütü var: Biri istiklalimize, diğeri istikbalimize düşman. Bölücü terör örgütü ve Fetullahçı Terör Örgütü – Paralel ihanet şebekesi.

Özellikle Amerika, Almanya ve Fransa’da toplanıyorlar. İntikam peşindeler ve doğru adresteler.

Ancak bu teröristlere ev sahipliği yapan, Batıların unuttukları bir şey var: Terör, insanın kendisine çevirdiği silahtır. Bir atalar sözü: Silah evvela sahibine düşmandır. Terör, besleyeni daha çok vurur. Düşmanlık, edeni daha çok yorar. 

Paris başta olmak üzere birçok Fransa şehrini ateşe veren, terör estiren bölücü örgüt mensupları; yıllardır, yine aynı topraklarda, ülkemize karşı besleniyor ve eğitiliyorlar. 

Kürt düşmanı değiliz ve olamayız. Memleketin, milletin dostuyuz yalnızca. Irkçılık ve yabancı düşmanlığı Batı dünyasına ait kötü alışkanlıklardır.

Gelinen noktada: Rüzgâr ektiler, fırtına biçiyorlar. Besledikleri yılan, kendilerini ısırmaya başladı. 

Batı dünyası bu defteri de kapatacak mı, yoksa Türkiye düşmanlığında uzlaşabilecekler mi? 

Bakalım işin sonu nereye varacak. İzleyip göreceğiz.

Biz yeniden ‘dostlarımıza’ dönelim.

Böyle ‘dostları’ varken, düşmana ihtiyaç duyar mı insan? Amerika, İngiltere, Fransa, Almanya ve İsrail dostumuzsa, düşmanımız kim? Kime düşman diyeceğiz?

Hal böyle olunca; Türkiye Cumhuriyeti, yeniden başlamak zorundadır. Dost ve düşman tanımları yeniden yapmalıdır. Çünkü dost olduğu söylenen ülkelerin stratejik düşmanlıkları, artık milli varlığımıza yönelik ciddi bir tehdit haline gelmiştir.