Yaşlı bir adam emekliye ayrılır ve kendine bir lisenin yanında küçük bir ev alır. Emekliliğinin ilk bir kaç haftasını huzur içinde geçirir ama sonra ders yılı baslar. Okulların açıldığı ilk gün, dersten çıkan öğrenciler yollarının üzerindeki her çöp bidonunu bağırıp, çağırarak tekmelerler. Derken...
Yaşlı bir adam emekliye ayrılır ve kendine bir lisenin yanında küçük bir ev alır. Emekliliğinin ilk bir kaç haftasını huzur içinde geçirir ama sonra ders yılı baslar. Okulların açıldığı ilk gün, dersten çıkan öğrenciler yollarının
üzerindeki her çöp bidonunu bağırıp, çağırarak tekmelerler.
Bu çekilmez gurultu günler sürer ve yaşlı adam bir önlem almaya karar verir. Ertesi gün çocuklar gürültüyle evine doğru yaklaşırken, kapısının önüne çıkar onları durdurur ve:
“Çok tatlı çocuklarsınız, çok da eğleniyorsunuz. Bu neşenizi sürdürmenizi istiyorum sizden. Ben de sizlerin yaşındayken ayni şekilde gürültüler çıkarmaktan hoşlanırdım, bana gençliğimi hatırlatıyorsunuz.
Eğer her gün buradan geçer ve gurultu yaparsanız size her gün 10 lira vereceğim” der.
Bu teklif çocukların çok hoşuna gider ve gurultuyu sürdürürler.Bir kaç gün sonra
yaşlı adam yine çocukların önüne çıkar ve onlara söyle der:
“Çocuklar enflasyon beni de etkilemeye başladı bundanböyle size sadece 5 lira
verebilirim.” Çocuklar pek hoşlanmazlar ama yine devam ederler gürültüye. Aradan bir kaç gün daha geçer ve yaşlı adam yine karşılar onları:
“Bakın” der, “Henüz maaşımı alamadım, bu yüzden size günde ancak 2.5 lira verebilirim, tamam mı?”
“Olanaksız bayım” der içlerinden biri, “Günde 2.5 lira için bu işi
yapacağımızı sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Biz işi bırakıyoruz…”
(Hergenc)
