Anadolu’da yetişen dut ağaçlarının yüzde 95’i morus alba, yüzde 3’ü ise morus rubra’dır. Türkiye’de çok az bulunur. Bitkinin meyvelerinde önemli bir antioksidan grubu olan antosiyanin, N, P, K, Ca, Mg, Na, Fe, Cu, Mn ve Zn mineralleri ve organik asitler içermektedir.

Meyveleri ağız yaraları için kullanılmaktadır. Yine başka bir kullanım şekli de boğaz ağrısıdır. Bademcik iltihabının giderilmesinde, özellikle çocuklarda pamukçuk olarak bilinen ve Candida türü mikroorganizmaların sebep olduğu enfeksiyonunda doğal bir ürün olmasından dolayı tercih edilir.

Meyvelerinin çeşitli klinik örneklerden izole edilen Candida türleri üzerinde etkisinin gözlendiği belirtilirken, ayrıca meyvenin etkisiyle ilgili yapılan bir klinik çalışmada yüksek demir içeriğine bağlı olarak hemoglobin düzeyinin arttığı gözlenmiştir. Bebeklerde, çocuklarda ve ergenlerde sıkça rastlanan anemiye karşı kullanılabileceği belirtildi.

Morus Nigra tüm dünyada 100’den fazla varyantı olan bir ağaç türüdür. Yunanlı ve Romalı yazarların birçok eserinde karaduttan bahsedilmektedir. Efsaneye göre Piremus ve Tisbe adlı iki sevgili bu ağacın altında ölmüştür. Meyveler rengini Piremus’un kanından almış, Tisbe’nin gözyaşları ise ağacın yapraklarına karışmıştır.

Karadut meyvesinin lekesi normalde çıkmaz ama ele sürülen meyvenin lekesi meyvenin yapraklarını elinize alıp ovuşturduğunuzda leke yok olur. Yani Piremus’un kanını Tisbe’nin gözyaşları siler.

Morus latince gecikme anlamına gelen Mora kelimesinden gelir. Çünkü en geç çiçek açan bitkilerdendir. Hatta bu yüzden ağaçların en akıllısı olarak da nitelendirilmiştir.