Siyonist İsrail’in Gazze katliamları Türkiye’de ve dünyanın bir çok noktasında infiale yolaçtı. Bu katliamların son bulması adına Erdoğan hükümeti diplomatik girişimle bu katliamların durması için mücadele verdi ve tüm kanalları kullandı.

Dışişleri Bakanı Hakan Fidan, Danimarka Dışişleri Bakanı Lars Lökke Rasmussen ile düzenlediği ortak basın toplantısındaki uyarısıyla durumun vehameti bir kez daha anlaşıldı. Fidan, İsrail’in bu tavrını değiştirmemesi halinde, büyük bir dünya savaşının çıkabileceği uyarısını tekrarladı. Aslında bu anlayanlar için gayet açık bir mesaj niteliğindeydi.

Kıbrıs’ta Rumların sivillere yaptığından bir farkı olmayan İsrail’in, bu uyarılara kulak tıkaması, akla Kıbrıs Barış Harekatı’nı getirdi.

Kıbrıs Barış Harekatı’nda zulme uğrayan, katledilen ve çeşitli vahşiliklere uğrayan Kıbrıs halkı, Barış Harekatı’yla rahat bir nefes aldı. Masum sivillerin zulme uğraması ve katledilmesi engellendi. Kısaca; Türkiye bu vahşiliğe rıza göstermedi.

Gazze’deki durumun Kıbrıs ile benzerliği, Türkiye’nin masum sivil halkı kurtarmak adına tıpkı Kıbrıs’ta olduğu gibi bir operasyona imza atabileceği şeklinde değerlendirildi.

Gazze’de şu an İsrail’in canice planlarına karşı sınırlı direnişi ile Hamas’ın silahlı kanadı İzzeddin Kassam Tugayları mücadele veriyor.

KIBRIS’TA NE OLMUŞTU? Bilindiği gibi Kıbrıs Cumhuriyeti, Türkiye, Yunanistan ve İngiltere ile Kıbrıs Türkleri ve Rumlar arasında 1959'da imzalanan Zürih ve Londra anlaşmalarıyla kuruldu. Anlaşmada imzası olan Türkiye, Yunanistan ve İngiltere, Kıbrıs Cumhuriyeti'nin garantör devletleri oldu. Uluslararası antlaşmalar uyarınca ve Türkler ve Rumlar arasındaki ortaklık temelinde, 1960'ta kurulan Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasası'nda iki halka eşit siyasi hak ve statü verildi.

Enosis hayalindeki Rum tarafı, İsrail’in Filistin’i komple ortadan kaldırma planları gibi Kıbrıs’tan Türk varlığını kaldırmak istedi. 1963-1974 yılları arasında Kıbrıs’ta Türkler baskı, zulüm ve ambargolara maruz kaldı. 1974’te EOKA lideri Nikos Sampson, Yunan cuntasının desteğiyle 15 Temmuz 1974’te Kıbrıs’ı Yunanistan’a bağlamak amacıyla Makarios’a darbe yaptı ve iktidarı ele geçirdi. Türkiye, darbenin ardından 1960 Garanti Antlaşması uyarınca ilk aşamada diplomatik girişimleri önceledi.

Filistin’de yıllardır siyasi çözümden uzak duran, hiç bir kararı takmayan İsrail gibi, garantör ülke Yunanistan ve Kıbrıs yönetimi de diplomatik girişimlere kulak tıkadı. Dönemin Başbakanı Bülent Ecevit ile İngiltere Dışişleri Bakanı James Callaghan arasındaki görüşmelerde İngiltere'ye ortak müdahale teklifinde bulunuldu.

Başbakan Ecevit ve Yardımcısı Necmettin Erbakan, İngiltere'nin olumsuz cevap vermesi üzerine, garantörlük hakkını kullanarak ve Ada'daki Türklerin güvenliğini de dikkate alarak 20 Temmuz 1974'te Kıbrıs Barış Harekatı'nın başlaması kararını aldı. Kısaca; harekat, dünyaya Ecevit'in yaptığı tarihi, "Biz aslında savaş için değil, barış için ve yalnızca Türklere değil, Rumlara da barış getirmek için Ada'ya gidiyoruz." sözleriyle duyuruldu. 25 Temmuz 1974'te toplanan 1. Cenevre Konferansı, 30 Temmuz 1974'te imzalanan Cenevre Deklarasyonu ile son buldu. Konferansın 8 Ağustos'ta başlayan ikinci aşamasında, Yunanistan, Ada'da yeni anayasal düzenin kurulmasına yönelik tüm teklifleri reddetti ve anayasaya ilişkin varılacak bir uzlaşma için Türk birliklerinin geri çekilmesini ön koşul olarak ileri sürdü. Ayrıca ikinci toplantıya kadar Rum ve Yunan askerlerinin Türklerin bulunduğu bölgeden çekilmeleri gerekiyordu ancak çekilmedikleri gibi saldırılar da sürdü.

2. Cenevre Konferansı görüşmelerinden de bir sonuç çıkmayınca 14 Ağustos’ta "Ayşe tatile çıksın" parolasıyla Kıbrıs Barış Harekatı'nın ikinci aşaması başladı ve 16 Ağustos'ta ateşkes ilan edildi. İkinci harekat sırasında geri çekilen Rum askerleri, geçtikleri Türk köylerini yakarak silahsız insanları katletti. Toplu katliamlar, katliam çukurları ve mezarlar, harekatın bitiminde ortaya çıkarıldı.

Türkiye'nin başlattığı harekat başarıyla sonuçlanırken Ada'da yaşayan Kıbrıs Türk halkının güvenliği de sağlandı ve Ada'ya barış hakim oldu.