Durumu önce fark eden dişi aslan hemen yavru tilkinin yanına geliyor. Fakat çok zaman geçmeden erkek bir aslan yaklaşıyor ve minik tilkiye atıştırmalık gözüyle bakıyor.

Normal şartlarda dişi aslanın yemesi beklenirken tilkiyi kendi ufaklıklarının da arasına alıp korumayı tercih etmiş gibi görünüyordu.

Ama sürünün erkeği doğal içgüdülerine hakim olamıyordu ve talihsiz tilkiye yine vahşice yaklaştı.

Tam olarak tilkiyle ne yapacağını bilemese de, dişi aslan aniden savunmaya geçti. Erkek ne zaman yakına gelse onu oradan uzaklaştırıyordu.

Erkek aslan kükrediğinde dişi çok daha gergin bir şekilde karşısında duruyor ona resmen meydan okuyordu. Annelik içgüdüsü onu ele geçirmişti ve hisleriyle hareket ediyordu.

Anne aslan yaralı tilki yavrusunu korumak için erkek aslanla apaçık bir kavgaya teşebbüs ediyordu.

Erkek aslan muhtemelen yiyeceği elinden alındığı için çok sinirleniyor ve kükremeye de devam ediyordu. Fakat dişi vazgeçmedi ve erkek boyun eğip oradan uzaklaştı.

Bu minik yaralı tilki yavrusu o anlar için sanki anne aslan ve ailesi tarafından evlat edinilmişti. Gerçekten doğanın harika olduğunu ispat eden anlardan biriydi.

Sonunda, aslan sürüsü avlanmak için oradan ayrıldı ve tilkiyi yalnız başına bıraktı. Biraz dinlendikten sonra tekrar ayaklarının üzerine basabilen ufak tilki gerçek ailesini aramak için yüksek çimlerin arasında gözlerden kayboldu.