• İSTANBUL
  • İMSAK
    00:00
    GÜNEŞ
    00:00
    ÖĞLE
    00:00
    İKİNDİ
    00:00
    AKŞAM
    00:00
    YATSI
    00:00
  • 0.0
  • 0.0
  • 0.0
Ahmet Gülümseyen
Ahmet Gülümseyen
1969 yılında Bayburt’ta doğdu. İlköğretim ve Liseyi Bayburt’ta okudu.1994-1998 Marmara Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksek Okulu / Spor Yönetimini bitirdi. 2004 -2005-Ankara Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksek Okulu (BESYO) / Yüksek Lisans Özel Öğrencisi.2016-2018-Gelişim Üniversitesi BESYO /Spor Yöneticiliği Bölümünde Yüksek Lisansını tamamladı. 2000-2002 Bağcılar Ensar Koleji Beden Eğitimi Öğretmenliği.2002-2005 Gençlik ve Spor Genel Müdürlüğü Spor Uzmanı /ANKARA.2005-2008 İstanbul Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü-Spor Uzmanı.2008-2011 İBB Spor Etkinlikleri A.Ş.- Spor Tesisi Müdürlüğü. 2014-2018 İBB Spor İstanbul Engelliler Koordinatörü. Gazetecilik ve Televizyon tecrübeleri: 1993-1995 Foto-Maç Muhabirlik.1995-1997 Bakırköy Postası Dergisi (Spor Sorumlusu) 1995-1997 Fanatik Gazetesi-Anadolu Ajansı (Fahri Muhabirlik). Akit-Anadolu’da Vakit Gazetelerinde Köşe Yazarlığı 1997- Devam Ediyor. İstanbul Büyükşehir Beledisi WEB TV’de Spor Muhabirliği ve 2012 Avrupa Spor Başkenti Program Yapımcılığı. Akit TV’de ‘Spor Sohbetleri’ Program Yapımcı ve Sunuculuğu. Birçok spor branşında hakemlik ve antrenörlük belgesi sahibidir.
TÜM YAZILARI

Spor engelsiz hayatın neresinde? (2)

19 Mayıs 2019
A


Ahmet Gülümseyen İletişim: [email protected]

Güzeli kim kaybetmiş ki biz bulalım türünden, ‘oyundan’ ibaret olan hayat ‘keşmekeşliği’ içerisinde debelenip duruyoruz. ‘Ne kadar meşakkat, o kadar mükâfat’ yaklaşımının taçlanacağı derecesinde, zaman zaman açılabilecek hayr kapılarına denk geliriz. İçinde yer aldığımız Ramazan ayı da, bu bereketi daha da artırmakta. Allah (c.c) buyuruyor. “Bana dua edin, duânıza cevap vereyim” (Mü’min Suresi-60) Ekonomik zorluklar, yalnızlık, hastalık, yaşlılık ve benzeri durumlar. Tok açın halini anlamaz, sözü her daim geçerliliğini korurken, bazen olur, ‘Bir musibet, bin musibetten evla’ olur. Bir uzvu olmayan veya tam olarak kullanamayan kör, sağır, sakat, algılaması güç vatandaşlar. Bu saydığımız ve toplumda ‘engelli’ olarak isimlendirilen vatandaşlarımız da bu imtihan sürecinin önemli sürecinde yer almakta. Toplumun içinde yer alıp da, bilgisizliğin sürüklediği cehalet tutsağı olan kişiler tarafından sakat, anormal, muhtaç gibi yakıştırmalarda bulunulması, anlaşılır gibi değil! Çünkü engelli tanımı yapılan insanların, zor gözükenler karşısında ulaştıkları başarıları gördükçe, ‘Onlar mı engelli, yoksa onları anlamaya çalışmayıp ve hayatlarını ideme ettirecek (balık tutabilecek) imkânlar oluşturamayan bizler mi engelli (!)” diye, düşünmeden edemiyor insan…

Çalışma alanımız spor olduğu için, sporun içinde yer alan ve engel tanımayan bireyleri ve onların istekliliğini, çalışkanlığını ve başarılarını gördükçe, kendilerini takdir edip, şahit olduklarımızı kamuoyuyla paylaşmadan edemiyoruz. Hareket ve egzersizle başlayan sportif süreçle devam eden faaliyetler, tıpkı bir insanın hayatı sürecinde ‘hamdım, piştim, yandım…’ anlayışının erdemliliğine ulaşma, sonucu çıkmakta. Spor yapan bir birey, bedensel ve ruhsal açıdan gelişim göstermesinin yanı sıra, sosyal dediğimiz günlük hayatın içinde yer alması bakımından oldukça önemli. Önce kendisini tanıyacak (neleri, nasıl yapabilirim) sonrasında ise yaptıklarıyla (başarmanın verdiği öz güvenle) keyif ve gurur duyacak. Kaynağı insan, neticesi mutluluk olan bu tür süreçler bana ‘İnsanın başarma duygusu/mutluluğu, kaç vizite ilaca/tedaviye denk geliyor’ düşüncesine sürüklüyor…

‘Spor engelsiz hayatın neresinde?’ derken bu soru bir cevap/karşılık bulması, konunun ehemmiyeti bakımından önem taşımakta. Günlük hayattaki örneklemeler, hareket ve egzersizin engelli bireyler için hassasiyetini ortaya koyuyor. Erzurum ilinde, bir nedenle (ağaçtan düşme, trafik kazası, hastalık, doğuştan v.b.) bedensel engelli durumundaki bir grup arkadaş, tekerlekli basketbol takımı kurmaya karar verirler. Bu arkadaşlar gibi, benzer durumdaki diğer bireylerin, hayatlarını kaliteli şekilde sürdürmeleri için spor onlar için bahane olurken, diğer engelliler gibi yeri geliyor kulak, yeri geliyor ayak, yeri geliyor göz olmuş. Önce emekledi, sonra yürüdü, daha sonra koşmaya başladılar. Bazen, bir hususu anlatmak isterseniz de anlatamaz, yaşamak gerektiği kanaatine varırsınız ya. Onların ki de öyle. Sadece birkaç örnek, her şeyi o kadar net özetliyor ki; Ramazan Çelik (Basketbolcu); ‘Tekerlekli Basketbolla hayata tutundum. Daha önce eve kapanmıştım ama şimdi arkadaşlarla tanıştım, daha iyi oldum.’ Ersin Akçay (Basketbolcu); ‘Sporla birlikte kendimi daha güçlü hissetmeye başladım. Hayatla barışık ve enerjik yaşıyoruz. Bize destek çıkılırsa, çok daha güzel yerlere geleceğimize inancım tam’. Elfin Pehlivan (Yüzücü); ‘Dokuz yaşında ‘stargardt’ hastalığı geçirdim. Engelimle birlikte hayatım karardı, demek yerine, yüzme sporuyla kendimi iyi ve özgür hissetmeye başladım…’ 

 

x

WhatsApp İhbar Hattı

+90 (553) 313 94 23