Camii, Karamanoğlu Mehmed Bey tarafından 1413 yılında tahrip edilmiştir.

Çelebi Sultan Mehmed döneminde 1417'de onarılıp tamir ettirilmiştir.

Bursa’daki ilk zaviyeli plan şemalı camidir. Mihrap ekseninde arka arkaya kubbeyle örtülü iki mekan, yanlarda iki tane eyvan ve son cemaat mahalli ile plan tamamlanmıştır.

Caminin ana ibadet mekanının üzerinde sekizgen kasnağa oturan iki kubbe ile yandaki eyvanların üzerinde daha küçük kubbeler bulunmaktadır.

Duvarları değişik biçimlerde bir araya getirilen moloz taşı ve tuğla ile örülen caminin tek minaresi kuzeydoğudadır.

Tuğladan yapılmış kirpi saçaklar ve duvarlardaki rozetler binaya özgünlük kazandırmaktadır.

Duvarları üç sıra tuğla ve bir sıra kesme taş ile örülen beş gözlü son cemaat yerinin önünde kesme taştan yapılmış altı adet ayak, sivri tuğla kemerlerle birbirine bağlanmıştır.

Yan cephelerinde ise ana kemerin ortasında, devşirme Bizans başlıkları olan birer sütun kullanılarak ikişer kemer elde edilmiştir.

Son cemaat yerinin üzeri ortada üç kubbe, iki yanda tonozla örtülüdür.

1855 depreminde büyük ölçüde tahrip olan cami birkaç kez tamir edilmiş, 1905 yılında Vali Reşid Paşa dönemindeki tamir sırasında daha önce bulunmayan doğu kapısı açılmıştır.

Erken Osmanlı dönemi mimarisinin en önemli örneklerinden biri olan cami, Bursa'nın fethinden sonra sur dışında yaptırılan ilk yapıdır.

Rivayetlere göre Hacivat ve Karagöz, bu caminin inşasında çalışmıştır.