“Türkiye günlerdir arkadaş olan iki ünlü ihtiyarın geçmişte bir kadında kesişen yollarını konuşuyor.
 İddialara göre gazeteci Uğur Dündar'ın ve komedyen Metin Akpınar'ın aynı kadından gayri meşru çocukları var.
 Bu artı 80 hikâye hiçbir açıdan ilgi alanıma girmiyor. Sadece, finalde başörtülü kadın, Dündar'ın biyolojik kızı çıkarsa "Kaderin cilvesi" der geçerim, o kadar.
 Ancak "Elimde DNA raporu var" diyerek iddiaları reddeden Dündar'ın yargıya başvurarak basına yayın yasağı getirdiğini öğrendiğimde "Yok artık" dedim.


"Duayen" bir gazetecinin, hakkındaki iddialarla ilgili haber yapacak meslektaşlarını yargı sopasıyla susturması olacak iş mi?
 Aynı şeyi siyasiler yapınca niye kızıyoruz, "Basın özgürlüğüne darbe" diyoruz o zaman?
 Numaradan mı?


Uğur Dündar yıllardır gazetecilik yapan ünlü bir isim. Siyasi bir kimliği de var. Hakkında haberler yapılmasından, tartışılmasından daha doğal bir şey olamaz.
 Bunu meslek hayatı boyunca kimler kimler hakkında ne iddialar ortaya atan Dündar'dan daha iyi kimse de bilemez.
 Kaldı ki elinde hakkındaki iddialara cevap vereceği mecralar var. Gazetede köşe yazıyor, televizyonda program yapıyor. Yandaşından fondaşına tüm medyada kendisine "sıradan vatandaş" muamelesi yapmayan, hakkını fazlasıyla gözeten dostları da çok.


Hakkında babalık davası açılan sütçüyse adamın anasından emdiği sütü burnundan getiren medyamız, Uğur Abileri söz konusu olanca "özel hayatı" hatırlıyor.
 Dündar eğer bu basına yayın yasağını sinirlerine hâkim olamayarak aldırdıysa onun yaşındaki birinin mesleki deneyimine yakışan, kararını gözden geçirmesidir.


Zira eğrisiyle doğrusuyla onca yıllık gazetecilik kariyerinin son demlerinde mahkemelerden sansür kararı çıkartmakla meşgul olması, hakkındaki babalık davasından daha trajik bir akıbet.”