Selçuklu Devletinin 13. yüzyılda yıkılması ile İlhanlı Devletinin kontrolüne girmiştir. Bir süre Anadolu Selçuklu Beyliklerinden Germiyanoğullarının kontrolünde kaldıktan sonra Sultan I. Murat zamanında Osmanlı Devleti sınırlarına dahil edilmiş ve 1684 yılında Kaza haline getirilmiştir.

İDARİ DURUM
Güneyden Afyon’a ve güney doğusundan Çeltik ilçesi yönünden Konya’ya uzanan yollar kavşağında yer alan Sivrihisar ilçesi Etiler, Frigler, Roma, Bizans, Selçuklu dönemleri ile Bayezid ve Kanuni döneminde vilayet merkezi; 17. yy’a kadar (Bursa) Hüdavendigar sancağına bağlıdır. 1262/1845 yılında Osmanlı vilayet teşkilatının kuruluşu ile Ankara’ya, 1912 - 1914 yılında ise Eskişehir sancağına bağlanmıştır. Birinci Dünya Savaşından kısa bir süre sonra 20 Eylül 1921 yılında Yunan işgalinden kurtarılan ve Cumhuriyet devrinde (1925) ilçe olarak Eskişehir iline bağlanan Sivrihisar merkezinde 13, ilçeye bağlı 65 mahalle, 27 mandıra ve yayla mevcuttur.

ARKEOLOJİK DURUM
Sivrihisar Eskişehir’in en büyük ilçesidir. İlçe merkezi, Ankara, Eskişehir ve İzmir karayollarının kesişme noktası üzerindedir. Çal Dağının uzantısı olan volkanik bir kaya kütlesinin eteğinde, gökyüzüne doğru yükselen sivri kayalıklarıyla dikkat çeker. İlçeye ismini bu kayalıklar vermiştir. Kayalıkların Hisarönü-Balkayası mevkinde Eskişehir Arkeoloji Müzesi Müdürlüğünce boyalı kaya resmi tespit edilmiştir. Kaya yüzeyine kırmızı boya ile at, insan ve köpek figürlerinden oluşan bir sahne resmedilmiştir. Kalkolitik Çağ’a tarihlenen bu resim sadece Sivrihisar yöresinde değil, şimdilik Orta Anadolu’da bilinen ilk ve tek örnek olması bakımından önemlidir.

Arkeolojik araştırmalar Sivrihisar yöresinin Tunç çağları boyunca yoğun olarak iskan edildiğini gösterir. Bölge, Demir Çağının güçlü krallığı Frigler’in de ana yerleşim sahasıdır. Sivrihisar dağlarının kayalık yamaçlarında Frig yerleşmesi ve kaya anıtlarına ait güzel örnekler vardır. Frig kralı Midas tarafından kurulan Pessinus (Ballıhisar) kenti buradadır. Dönemin ünlü Pers Kral Yolu ilçe sınırları içinde Pessinus’tan geçer. Roma ve Bizans döneminde ticari ve askeri önemini korur. İlçe merkezinin kuzeybatısındaki kale ve eteklerindeki yerleşmenin bu dönemdeki adı Spaleia ‘dır.

SOSYAL DURUM
Nüfusun yaklaşık %30’u ilçe merkezinde % 15’i kasabalarda, % 55’’ide köy ve yaylalarda oturmaktadır. Halkın % 80’ine yakın kısmı tarım ve hayvancılıkla % 20’si ise sanat, ticaret ve serbest Meslek erbabıdır.

EKONOMİK DURUM
Ekonomik Durum: Sivrihisar ilçe ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanır. Halkın %80’i tarım ve hayvancılıkla,geri kalanı da sanat ve ticaretle uğraşmaktadır.

COĞRAFİ DURUM
Sivrihisar İlçesinin yüzölçümü 2987 Km2 olup rakımı 1071 metredir. İlçede karasal iklim türü hakimdir. Eskişehir ilinin doğusunda, deniz seviyesinden 1080-1100 metre yüksekliktedir. Eskişehir’e 98 km, Ankara’ya 138 km, Afyon’a 131 km uzaklıktadır. Ankara- Eskişehir ve Ankara – İzmir devlet karayolu üzerinde yer alır. Doğusunda Ankara ve Günyüzü, güneyinde Konya ve Afyon illeri, batısında Çifteler ve Mahmudiye ilçeleri kuzeyini ise Mihalıççık ilçeleri sınırlar. En önemli dağları ilçenin kendi adıyla anılan Sivrihisar Dağları’dır.

Kaymaz bucağına kadar devam eden bu dağ sırasının en önemli tepesi ilçenin 7 km doğusundaki 1690 metre yükseklikteki Çal Dağı tepesidir. Çiftelerden doğan Sakarya Nehri, doğuya dönerek ilçenin güney ve doğusunu dolaşarak tekrar Ankara sınırına geçer. Pürtek ve Hortu suları ilçemizdeki kollarıdır. Kurak ve sert bir iklim hakim sürer. Yağışlar kış ve ilkbahar aylarında görülür. Yazlar kurak ve sıcak geçer. Metrekareye ortalama 2 kg yağış düşer. Lodos, karayel ve poyraz ilçede esen önemli rüzgarlardır. İlçede krom, demir, mozaik, mermer madenleri bulunmaktadır.

BİTKİ ÖRTÜSÜ
Sivrihisar İlçesinde bozkır bitki örtüsü hakimdir. Çıplak, step manzarası arz eder. Bir zamanların palamut yatağı olarak anılan Sivrihisar’da usulsüz kesimler sonunda orman varlığı yok edilmiştir. Kekik ve yavşan denilen otlar bol bulunur.

Ekilebilen arazide daha çok tahıl tarımı yapılır. Sulak yerlerde şeker pancarı yetiştiriciliği önemli yer tutar. Sebzenin hemen her çeşidi ilçenin ihtiyacını karşılayacak kadar yetiştirilmektedir. Meyvecilik az da olsa son yıllarda gelişme göstermektedir. Bölgede arpa, buğday ve yulaf ekimi yapılmaktadır. Bazı köylerde (Okçu, Kaymaz ve Memik) fasulye, nohut ve mercimek ekimi yapılmaktadır.

Ayrıca, Sakarya ve Porsuk vadisi köylerinde çeltik ziraatı yapılmaktadır. Özellikle Biçer ve İlören köylerinde çeltik yetiştirilmektedir. Ancak, Porsuk çayının kirli geçtiği havzalar, üretim düşüşüne sebep olmuştur. Biçer ve İlören köylerinde kavun, karpuz ve sebze üretimi de yapılmaktadır.