1959'da Uluslararası Antarktika Anlaşması'nın imzalanmasından bu yana, bu Güney Kutbu kıtası bilime adanmıştır, askerileştirilmemiştir ve her türlü toprak iddiasından korunmuştur. Ancak bu bölge maden kaynaklarıyla dolu ve birçok devletin arzusunu uyandırıyor. 2023'teki yeni bir Rus “misyonu”, yaklaşık 511 milyar varillik (mevcut dünya rezervlerinin yarısına eşdeğer) devasa bir hidrokarbon rezervinin varlığını doğrulamış görünüyor.

Antarktika Anlaşması'na rağmen kıtada madencilik üzerindeki baskı on yıllar boyunca arttı. Bu gerilimleri sınırlamak için Madrid Protokolü (1998), maden kaynaklarının ticari olarak araştırılmasını ve işletilmesini açıkça yasakladı, ancak bilimsel gerekçelerle araştırmaya izin verdi.

2005 yılında Çin Kutup Araştırma Enstitüsü, Antarktika rezervlerinin bu oranda şüphelenilmeyen önemini ortaya çıkardı: 500 milyar ton petrol ve kıtada 300 ila 500 milyar ton gaz; bunların da rezervlere 135 milyar ton petrol eklenmesi gerekiyor.

On beş yıl sonra, Rus devlet şirketi Rosgeologia bu verileri doğruluyor ve Doğu Antarktika sektöründe yaklaşık 500 milyar varil bulunduğunu tespit ediyor. Dünya Kovid krizinin ortasında ve Rusya'nın "petrol ve doğalgaz yataklarına ilişkin beklentilerin değerlendirilmesi" yönündeki net mesajını görmezden geldi.

Rusya ve Çin olmak üzere iki devlet geleceğe hazırlanmak için araştırma yapıyor gibi görünüyor: Madrid Protokolü elli yıllığına imzalanmıştı. Peki 2048'de ne olacak? Rusya'nın diplomatik tutumu göz önüne alındığında, konu Batı'yı ve çevre savunucularını endişelendirmeye başlıyor.

O zamanki milletvekili Girondin Noël Mamère, Antarktika'daki iklim değişikliğinin ekolojik, ekonomik ve jeopolitik sorunlarına ilişkin 2015 yılındaki raporunda şunları açıkladı:

“Rusya, 2011'deki Antarktika antlaşması toplantısında Antarktika'nın hedeflerinden birinin bundan bahsetmişti. 2020 kalkınma planı 'Antarktika'nın maden, hidrokarbon ve diğer doğal kaynaklarının karmaşık araştırmaları yoluyla Rusya'nın ekonomik kapasitesinin güçlendirilmesi' idi. O dönemde hiçbir imzacı ülke Moskova'nın yorumlarına tepki vermemişti."

Beyaz Kıta'daki beşinci üssüyle kendisini Antarktika'da da önemli bir oyuncu olarak konumlandırmaya çalışan Pekin'in etkisi etrafında çeşitli senaryolar ortaya çıkıyor gibi görünüyor.

Büyük bir hidrokarbon tüketicisi olan Çin, güney topraklarının kaynaklarının kullanılmasına ilişkin standartların kaldırılması için baskı yapabilir veya tam tersine Rusya'nın iştahını azaltabilir. Ta ki sonunda iki dev pastayı paylaşmayı kabul etmedikçe.

Kaynak: TRHABER