İlim Kendin Bilmek İse
İlim ilim bilmektir
İlim kendin bilmektir
Sen kendini bilmezsen
Bu nice okumaktır. Yunus Emre.
Dilimizin-dinimizin-ilmimizin, sadırdan dile büyük hocası “Bizim Yunus” Yunus Emre’miz, nice ciltli kitapların muhtevasını beş kıtalık şiirinde söyleyivermiş.
Günümüzün esaslı meselelerinden birisi de malum eğitim hususudur. İlköğretimden üniversitelere kadar yerlilik ve millilik adına ne tür çabalar sarf edildiği meydandadır.
Cumhurbaşkanımız Erdoğan’ın eğitim kademesinin her safhasına ve özellikle üniversitelere verdiği kıymeti, aklı eren vicdan sahibi insanlar bilmektedir.
İki yüz yıl boyunca ülkemizin ve milletimizin çektiği çilelerin başında; yerlilik ve millik adına eğitim sisteminin Avrupa’ya endekslenmesi ve oradan eğitim ithali gelmektedir.
Bu gerçeği bilen Cumhurbaşkanımız, görev geldiği günden bu yana; elinden-dilinden-ilminden-gönlünden geleni yapmaktadır ve malzemesi insan olduğu için istenilen seviyeye gelinmesinde çeşitli zorluklar yaşanmaktadır.
Bu bir şikâyet yahut serzeniş değildir. İki yüz yıllık yabancılaştırma operasyonunun temelleri ancak sökülmekte ve o temellere yerli ve milli düşünce tohumu ekilmesi kolay değildir.
……………….
Koca Yunus’un yukarıdaki dörtlüğünün neşvünema bulması için ilim yuvalarımız, Yunus’un inancınca kendini bilenlere teslim edilebilirse, bu konuda iyileşmeler, iyileştirilmeler elbet yerini bulacaktır.
Bugünlerde üniversitelerde rektör atamaları beklenmektedir. Görev süresi biten rektörlerin yerine yenilerinin atanması veya görevi sırasında başarı hanesinde karnesi zayıf olanların tayinleri söz konusu.
Devlet atına binmek emek ister, ilim ister. İnmek de binmek de bu emeğin ve ilmin ne kadar yerli yerince yerine getirilip getirilmediğiyle ilgilidir.
Tabi her devirde olduğu gibi bazen de ehil veya yeterli olmayanlar da devlet atına binebilir veya bindirilebilir. Vakti geldiğinde onlar da binmemek üzere inerler.
Üniversitelerdeki rektörlük ve hocalık makamları, milletimizin ve devletimizin emanetidir. Bu emanet öyle her isteyenin istediği gibi geleceği-oturacağı, canının istediği gibi kullanacağı makam-mevki-statüden ibaret değildir.
Malum geçmişte üniversiteler ilim yuvası olmaktan çıkarılarak; anarşi ve terörün yuvası haline getirilmiş, rektörler ve hocaların teşvikiyle devlet-millet düşmanlığının beslendiği okullar olmuştu. Şimdi ise 20 yıldır asli vazifesine döndürülmüştür.
Bu manada devletimiz de milletimiz de rahat bir nefes almış, ilim yuvaları ekseriyetle emanet ehil kimselere teslim edilmiştir.
Üniversitelerimiz yerli ve milli samimiyetiyle donamış aydın kimselere emanet edilmelidir. Kendi değerlerine hor bakan, dininden, vicdanından, dilinden, sanatından, halkın töre ve geleneklerinden nefret eden kimseleri aydın diye başta taşımamak gerekir.
Böyle yetişen gençler, elbette Amerika’nın ve Avrupa’nın aldatmalarıyla yaşar ve kapılırlar. Korkacağımız şey, köksüzlük ve renksizlik illetidir.
Yeri geldi Yahya Kemal’e müracaat edelim. “Kocamustafa Paşa” şiirine yer verelim:
Kopmuşuz bizler o öz varlık olan manzaradan
Bahseder gerçi duyanlar bir onulmaz yaradan;
Derler insanda derin bir yaradır köksüzlük;
Budur âlemde hudutsuz ve hazin öksüzlük…