Bu nedenle kabirlerin üzerine dikilen ağaçların yaptıkları zikirler, tasbihler ve ondan istifade eden canlılar, o kabirde yatanın defterine yazılır ve onu dikene sevap kazandırır. Dikilen bu ağacın nutlaka şu veya bu ağaç olması şart değildir.

Ancak meyveli ya da uzun ömürlü olması iyi olur. Ayrıca kabrin üzerine dikmek en güzeli olmakla beraber yanına dikilmesinin de bir sakıncası yoktur. Hristiyanların yaptığı gibi kabre çelenk götürmek ise mekruhtur.

"Elinizde bir ağaç fidanı varsa, kıyamet kopmaya başlasa bile, eğer onu dikecek kadar vaktiniz varsa, mutlaka dikin." (el-Münavi, Feyzu’l-Kadir, III/30)

"Kim ağaç dikiminde bulunursa, onun için ağaçtan hasıl olan ürün miktarınca Allah sevap yazar." (Ahmed b. Hanbel, Müsned, V / 415)

"Her kim boş, kuru ve çorak bir yeri ihya edecek olursa, bu amelinden dolayı Allah tarafından mükâfatlandırılır. İnsan ve hayvan ondan faydalandıkça orayı ihya edene sadaka yazılır." (el-Münavi, Feyzu’l-Kadir, VI/39; Heysemi, Mecmau’z-Zevaid, IV/67-68)

"Bir kimse bir ağaç dikse, o ağaç meyve verdikçe sevabı ona yazılır." (Ahmed b. Hanbel, Müsned, V/480)

"Müslümanlardan bir kimse bir ağaç dikerse, o ağaçtan yenen mahsul mutlaka onun için sadaka olur. Yine o ağaçtan çalınan meyve de o Müslüman için sadaka olur. Kuşların yediği de sadakadır. Herkesin ondan yeyip eksilttiği mahsul da onu diken Müslümanlara ait bir sadakadır." (Buhari, Tecrid-i Sarih, VII/122; Müslim, Musakat 2, no: 7)

"Kişi kabirde bile olsa, yedi şeyden meydana gelen sevap devamlı olarak kendisine ulaşır:

"Öğretilen ilim, halkın yararlanması için akıtılan su, açılan kuyu, dikilmiş ağaç, yapılan mescit, okunmak üzere bağışlanan Kur’an ve ölümünden sonra kendisine dua edecek evlat." (Münavi, IV/87)

Hz. Peygamber (s.a.s) bir mezarlıktan geçerken, iki mezardaki ölünün bazı küçük şeylerden dolayı azap çekmekte olduklarını gördü. Bu iki mezardaki ölülerden biri hayatında koğuculuk yapıyor, diğeri ise idrardan sakınmıyordu. Bunun üzerine Resulullah (s.a.s) yaş bir dal almış, ortadan ikiye bölmüş ve her bir parçayı iki kabre de birer birer dikmiştir. Bunu gören ashap, niye böyle yaptığını sorduklarında:

"Bu iki dal kurumadığı sürece, o ikisinin çekmekte olduğu azabın hafifletilmesi umulur." buyurmuşlardır.(Buhârî, Cenâiz, 82; Müslim, İmân, 34; Ebû Dâvud, Tahâret, 26)