Her yüz yılın başı bir doğuma gebe
Her yüz yılın başı bir doğuma gebe
İDRİS GÜNAYDIN
Rabbimiz Kur’an-ı Kerim Ali İmran 140. Ayette, “Eğer size (Uhud’da) bir yara dokunduysa, o kafirlere de Bedir’de bir yara dokunmuştur. O zafer ve mağlubiyet günlerini insanlar arasında döndürür dururuz. Allah, savaş meydanında ihlaslı ve azimkar müminleri diğerlerinden ayırd etmek ve sizden şahitler edinmek içindir bu. Allah zalimleri sevmez” buyurur.
Bu ayette üç nokta önemlidir.
*Zafer günleri
*Mağlubiyet günleri.
* Zalim olanlar.
Şurası acı bir gerçek ki; bu yüz yılın başında Osmanlı cihan devleti, halife-i Müslimin, dini referans alan İslam Devleti yıkılmış, sadece yıkılmakla kalmamış, dine ait tüm remizler yasaklanmıştır. Rahmetlim Necip Fazıl’ın dediği gibi: “Kubur Faresi hayat, meselesiz kösteksiz, Heykel destek üstünde benim ruhum desteksiz” durumuna getirilmiştir.
Yani imandan yana, İslam’dan yana her şey adeta yasaklı ve alaylı olmuştur.
Lise yıllarında okuduğum bir kitapta şöyle yazıyordu: “Allah bu ceza ve mağlubiyeti, elinizdeki nimeti koruyamadınız, bari elinizden alayım da bakalım kıymetini ne ölçüde bileceksiniz?” diye bize tattırmıştır.
Böyle inanılıyordu.
1950’de iktidara gelen ve halkın süpürge tohumu yediği dönemde onca yatırımlar yapan, halkın somunla tanıştığı ve karnının doyduğu bir hükümeti 1960 darbesiyle devirdiler. Üstelik üç vatan sevdalısını idam ettiler. Zalimlerin zulümleri devam ediyordu. Ardından onun yerine iktidara gelen başbakanı altı kez korkutup uzaklaştırdılar lakin kendi mahallelerinden adam çıkmadığı için yine onu getirdiler. Kukla.
Ardından gelen Özal’ı resmen zehirlediler. Çünkü Türkiye heykelin desteği gibi bir destek bulmaya başlamıştı. Mutlaka gönderilmeliydi. Merhum Erbakan’ın bir gün bile o koltukta oturmasına tahammülleri yoktu. Erdoğan’a gelince, Rabbül alemin, bu milletin horlanmasını, nahak yere öldürülmesini, mukaddeslerinin yasaklanmasını gayretullaha apaçık bir saldırı olarak görmüş olmalı ki; şimdi “bo.u koysa CHP, ona oy veririm” deme noktasına geldiler. Bo.a kim talip olur, her halde bunu düşündüler.
Tayyip Erdoğan’ın 23 yıldır iktidarda kalması ve şu anda dünyanın en prestijli lideri olması, Türkiye’nin yıldızının batıda, doğuda, orta ve uzak doğuda bu denli parlaması mağlubiyet günlerinden sonra zafer günlerinin geldiğini, günün döndüğünü gösterir.
1950’ye kadar çeşitli bahanelerle öldürülen 400.000 bine yakın insanın o feryadına sabreden, gözyaşı döken, üç vatanseverin idamına sabreden, İmam Hatip Okulları ve Kur’an Kursları davasına, her fırsatta, bir polisin bile düğmesini koparmadan sahip çıkan, yapılan bunca haksızlık ve adaletsizlikleri “Lâ havle ve lâ guvvete illâ billâhil aliyyul azim” diyerek Allah’a havale eden, başörtüsü zulmünü, mecliste Merve Kavakçı’ya ve onun şahsında tüm inanan kadınlara yapılan hakareti yüceler yücesine havale ederek sineye çeken, gözlerinin içine sokarcasına putçuluk sevdalarını, bu uğurda, eğitim bahanesiyle ellerinden alınan çocuklarının acısını yüreğinde taşıyanların zaferi bu.
İşte yeni bir yüzyıl ve mevsim döndü. Bundan sonrası CHP Saraçhane’ye Ak Parti iktidar koltuğuna…
Bazı küskün kesimlerle aralarında bir emekli maaşı krizi var. Eğer o da olmasaydı bu hükümeti mezardaki CHP’lileri de saysanız alt edemezdi.
Bu yazıya da, gayri memnun kitle, yine bana psikolojik vaka yakıştırması yapadursunlar. Diğer yazarlara yapılan yorumları da okuyorum; hep aynı istemezük temaları. İsteseniz şaşarım zaten. Sizin suyunu içtiğiniz pınar ne iş?
Evet, yeni yüz yılın mimarı ve mihmandarı Tayyip Erdoğan’dır. İsteseniz de istemeseniz de böyle. Mevsim döndü.
Daha yapılacak çok şey var. Eski defterden kalan alacaklar var. Her şeyi bir gören var. Bizim azımızı çoğa sayan bir Rabbimiz var. Allah aşkına herkes yani her iş yapacak olan, Allah için bir gencin elinden tutsun. Bir gönüle dokunsun. Küfrün ziftleri silinecek. Kolay değil… Vesselam.