Dünyanın sonu mu?

Dünyanın sonu mu?

İdris Günaydın

ABD Başkanı Trump öyle pervasız ve ukala bir giriş yaptı ki başkanlığına. Biden gibi bir uyurgezerden sonra böyle yarı deli birinin ABD Başkanlığına gelmesi ister istemez sorduruyor: Bu gidiş nereye? “Fe eyne tezhebuun.” 

Dünyanın sonu mu geliyor?

ABD’nin sonu mu geliyor?

Dünya Le Point dergisinin bahsettiği gibi dört kutuplu bir eksene mi evriliyor?

Doğrusu ABD’nin sonu mu geliyor yoksa sonun başlangıcı mı bilemem ama dünya dört kutuplu bir eksene doğru sürükleniyor. Neden?

İki milyara yakın nüfusu olan 57 İslam ülkesinin başı yoktu. Sahipsizdi yani. Öyle olduğu içindir ki; kimi Rusya’ya kimi Çin’e kimi de ABD’ye yaklaşmıştı. Çünkü ihtiyaçları olan silah onlardaydı. Makine onlardaydı. Endüstri onlardaydı.

Hatta söz sahibi olma da onlardaydı. Onlar sahip çıkarsa yerin sağlamdı. Zaten iktidarları da beğenmiyorlarsa değiştiriyorlardı.

İlk kez bir şey oldu. Kendilerinden olan bir devlet, bugün için, savunmada ihtiyaçlarının çoğunu tedarik edebilecekleri Türkiye’nin, yanında yer alsalar kendilerine sahip çıkılacağı bir devlet buldular. Bu devlet daha önce de vardı ama on yılda bir darbe ile maluldü. Şimdi “kes ulan” aparatı işliyor.

57 İslam ülkesinin Türkiye’nin yanında yer alması zamanla mümkün olacak. Tabi hemen olmaz. Ayrıca Hristiyan ve yerel dinlerden de olsa birçok Afrika ülkesinin Türkiye’nin yanında yer alması zamanla mümkün gibi görünüyor.

Bunun hızlanması için iki adım atması gerekiyor Türkiye’nin; biri Rusya ile Ukrayna arasındaki barış görüşmelerini nihayete bağlayan masada yer alması.

İki, İsrail’e bir Osmanlı sillesi vurması.

Tabi bunun için zaman ve şartların müsait olması gerekir. Avını sabredip bekleyen avlar. Millet olarak acelemiz yok.

Trump’a dönelim: Bu ABD’de daha akıllı insan kalmadı mı? Pınarın suyu bitti mi?

Hapishaneye sonradan giren kabadayı gibi, girdiği yerin şartlarını ve kurallarını öğrenmeden girer girmez emir yağdırmaya başladı. Ama içeride bir başka kabadayı daha vardır; böyle biline…

SEÇİM İÇİN HENÜZ ERKEN AMA

Bu CHP’deki sancının esbabı nedir? Yalvarsan CHP’de böyle bunalım, böyle bela oluşturulamazdı.

Hâlbuki başkanı yeni, iki büyük şehrin tekrar seçilmiş başkanları yeni sayılır… 

Tam zamanı değil mi? Tayyip Erdoğan hem yorgun hem de yıpranmış. Üstelik emekliler de memnun değil. Yine anketlerde 2002’de aldığı oy seviyesinde oy çıkıyor. Yine teveccüh edilen parti. Çok havalara çıkan partiler erirken o güçleniyor. Niye yahu?

Tam vurup intikam almanın zamanı değil mi?

Hani “Git artık Tayyip, Allah aşkına bırak. Artık bezdik senden” diye bağırıyordunuz. “İçimizde 23 yıldır Tayyip bitti” diyordunuz. 

Milletin ne dediği önemli.

Beğenmiyorsanız başka partiye gidin. Ben eksik biliyormuşum; 170 üzerinde siyasi parti varmış. Bunlardan birini beğenin. Siz istemiyorsunuz diye biz de mi size uyacağız?

VAHDETTİN KÖŞKÜ

Duydum gururlandım. Osmanlının son üç yüz yılında bir Abdülhamit bir de Sultan Vahidettin muhteşem sultanlardır.

Bugün müreffeh bir coğrafyaya vatanımız diyorsak önce Allah sonra bu iki sultan sayesindedir.

Abdülhamit 33 yıl devleti savaşa sokmayarak  ayakta tutmasını bildi. Bugünkü gibi nice mason Sabataist, Yahudi, Ermeni, Rum komitacılara rağmen.

Osmanlı bir ırkın devleti olmadığı için her milletten temsilci bulunmaktaydı. Bunu değiştiremezsiniz. Ancak o gayrimüslim unsurlar İttihat ve Terakki’nin talimatıyla hareket ediyorsa o zaman iş değişir.

Abdülhamit o siyasi dehasıyla onlarla idare etmesini bildi.

Sultan Vahidettin ise, Osmanlının bitti, battı denilen çağında ikişer sene arayla üç savaş yaptı. 1916 Kutul Amare… 1918 Çanakkale, 1920 Türk- Yunan Savaşı… Bu üç savaşın da emri fermanisini yayınlayan Sultan Vahidettin idi.

Hatta Tarihçi Prof. Ahmet Şimşirgil’in dediğine göre İngilizlerden 100.000 esir alınmıştı. Belki İngiltere tarihinde böyle bir yenilgi yaşamadı.

İşte Cumhurbaşkanımızın ne büyük bir tarih şuuruna sahip olduğunun delilidir: Çankaya Köşkü’nde oturmadı. Çünkü o Çankaya Köşkü için Kemalettin Kamu denilen kâfir bir şair: “Ne örümcek ne yosun, Ne mucize ne füsun, Kâbe Arap’ın olsun, Bize Çankaya yeter” demişti. Yani Çankaya birileri için bir büthane yani puthane gibiydi. Ancak şuurlu bir tarih ve iman sahibi oraya adımını atmazdı.

Önce Keçiören’de bir evde kirada oturdu ve sonra Beştepe’ye taşındı.

İkinci Tarih Şuuru olarak şunu görüyoruz: İstanbul’da Vahidettin Köşkünü restore ettirerek İstanbul’daki çalışmalarını orada devam ettiriyor. Bu Tarih Şuurunun, haksız yere yurdundan kovulan ve öldüğünde borçları yüzünden naaşı kırk gün kaldırılamayan bir sultana yapılmış bir jesttir. 

Sadece bunun için Tayyip Erdoğan’a ne kadar teşekkür etsek azdır. Vesselam.