Batıbesk yenildi, arabesk fiilen galip

Batıbesk yenildi, arabesk fiilen galip

İDRİS GÜNAYDIN

Ferdi Tayfur rahmetli oldu. Orhan Gencebay, Müslüm Gürses gibi o da arabeskin temsilcisi idi.

Baştan şunu itiraf etmeliyim; ben hayatımda Ferdi Tayfur’a ait bir tane şarkıyı bile sonuna kadar dinlemiş değildim. Ölümünden sonra birkaç şarkısını dinledim ama tüm şarkılarından kısmen veya umumen haberdarım. Sebebi orada burada, karşı evde, bir arabada, mahalledeki bir çırağın iş yerinde falan farkında olmadan kulağıma çarpan şarkılar adeta yer etmişler. Sanki kasetini almış gibi veya televizyonlarda takip etmişim gibi bana sirayet etmiş.

Ben, şarkıyla fazla arası olmayan biriyim. Sadece gençliğimde Orhan Gencebay’ın “Bir teselli ver” şarkısını dinlemişimdir.

Bunun böyle olması şu hakikati değiştirmez. Türkiye’de ne kadar yasak koyulsa da veya onun yerine Batı Müziği dayatması yapılsa da milletimiz tarihin, coğrafyanın ve kültürün biçtiği elbiseyi giyer.

Bundan kuşku duyulmasın.

Cumhuriyeti kuran müstağripler Arap’ın dini diyerek İslam’ı ve İslam’a ait figürleri yasakladılar. Ters tepti.

Kur’an’da adı geçiyor diye zeytinyağı yerine Amerikan süt tozu ve yağını yedirdiler. “Zeytinyağlı yiyemem aman” diye türkü bile uydurdular. Ters tepti.

Batı müziğini dayattılar. Yerli müziği yasakladılar. Lakin Bayburtlunun dediği bir cümle onları hak ile yeksan etti: “Bayburt Bayburt olalı böyle eziyet görmedi.” Halk hangi coğrafyaya ait olduğunu, hangi kültürün çocuğu olduğunu arabeske sahip çıkmasıyla gösterdi.

İşte tam da budur. Başka gömlek bu milleti sıkmaktadır. 

Milletimiz acıların çocuğudur. Yüz yıl öncesine kadar savaşlarla tükenen neslimiz ve yavukluların, nişanlıların, gelinlerin ve dahi anne babaların akan gözyaşı bizim kültürümüzü filizlemiştir. Rahmetli babaannemin “Bir kazmanın sapından yedi kadın tutacak. Bu kazmanın sapına vaktiyle bir erkek eli değmiştir diye. Erkek avucunun izini arayacak. Ben bu zamanları gördüm” dediği yıllar.

İşte bizim kültürümüz.

İşte arabesk bu kültürün, bu figanın çığlıklarıydı. Yoksa millet nereden bilsin şarkı söylemeye başlayan bir inşaat işçisinin ününü? Reklam yok, arkasında holding yok.

Sonra Anadolu’dan büyük şehirlere göç. Az mı hicranlar, ayrılıklar, acılar yaşandı? Çileler çekildi. Türk sinemasının çoğu kapalı gişe oynayan filmleri ve ıslanan mendiller hep bu hayat hikâyeleri ile dolu.

Millete rağmen bir şey yapılamıyor. “Göbeğini kaşıyan adam”ın hikâyesidir bu. Alay edilen, itilen, horlanan ve fakat iktidara da gelen, ülkeye eşsiz hizmetler de yapan, şarkıları ülkenin doğusundan batısına her yerde dinlenen, savaşa da giden, operasyon da yapan; Suriye’yi de fetheden…

Bu millete başka don giydirmeye kalkan kim olursa kendine gidecek ülke bulsun. Ağzımızın tadını kaçırmaya kalkmayın. 

Atilla İlhan’ın söylediğini sanıyorum. Meşhur sözdür: “Solculuk denen meret bu topraklarda yeşermiyor.” Gerçi onun adı şimdi Kemalizm oldu. Bu topraklar Kemalizme de Batıcılığa da yabancı.

Vaktiyle kimse  hakikat namına bir şey bilmezken kulaktan kulağa bir hayli yayılmış eski Çankaya tefrikaları. Şimdi herkes inansa da inanmasa da duyuyor, sövüyor. Bitecek, o da bitecek. Son gülen iyi güler diye bir söz var. Son gülen de iyi gülen de biz olacağız. Çünkü dünyada bizim kadar bir faniyi dondurup servis eden bir millet yok. Etki tepkiyi doğurur. Dondurmakta bu kadar aşırı giden millet imha etmede de aşırı gider.

Allah, Ferdi Tayfur’a rahmet eylesin. Farkında olmadan bizim milli hislerimize başka bir kanaldan destek çıktı. Ne mutlu halka kendini sevdirenlere.

FATİH ERBAKAN, İÇİNDEKİ 

İSTAVROZLARI DIŞARI VURUYOR

Bir insanı iyi tanımak istiyorsanız ya beraber yolculuk yapacaksınız ya arkadaşlık yapacaksınız ya da ortaklık yapacaksınız. YRP’de siyaset yapanlar bir nevi onunla yoldaşlık yapıyorlar. Ama o ne? Bir adamın soyadı Erbakan olunca Necmettin Erbakan olunmuyor.

Baştan söyleyeyim: Zengin ve varlıklı bir muhitte büyüyen, acı çekmeyen Anadolu sathında candan siyaset yapamıyor.

Menderes gibi Alaybey Çiftliğinde büyüyeceksiniz, Demirel gibi “çoban sülü” olacaksınız. Özal gibi o günkü Anadolu’nun iptidai şartlarında varlıklı bir ailenin oğlu olsanız da şartlardan dolayı yine de imkânsızlıklar içinde büyüyeceksiniz. Necmettin Erbakan gibi yıkılmış Almanya’da soğuk havada kalın paltonuzun altında proje üreteceksiniz, Erdoğan gibi çocukluğunuzda su satacaksınız ki; bu milletin halinden anlayasınız.

Fatih, seksen beş milyonun gözüne baka baka katil Esed’i savunuyor. Dolayısıyla, zorlanmadığın halde Esed’i savunan sen, zorlanınca İsrail’i de savunursun. Partine olan teveccüh de adın Fatih Erbakan olduğundan değil, bizatihi bir başarından veya iyi tanınmış olduğundan değil, rahmetli babana olan milletin gecikmiş vefasından kaynaklıdır.

Erbakan proje adamıdır. İktidara gelememiş olmasına rağmen her dönemde (Ecevit, Demirel, Özal, yeniden Ecevit, Demirel) iktidarlarında Erbakan rahmetlinin projeleri hep konuşulmuştur. 

Fatih Erbakan’a ait bir tane proje yok. Çünkü başka bir alternatif yok. Sadece hükumet şunu yapamadı, böyle mağdur etti, az verdi v.s.

Peki, yarın iktidarı sana verdik. Sen nasıl yapacaksın? Başka isimlerden kurulu bir bakanlar kurulu atamaktan başka.

 Mehmet Şimşek yerine Ahmet Yıldırım. Nerede okudular? Aynı okulda. Neyi savunuyor? Aynı şeyleri. Var mı başka bir sözün? Yok. Eee! Adın ne? Mülayim. Sert olsan ne yazar?

Hulasa-i Kelam: Katil ve zalim Esed hakkındaki o sözün ölsen bile unutulacak söz değildir. Başarılı bir babanın mirasını talan eden çocuklar böyle oluyor demek. Vesselam.