Hindistan'ın en eski geleneklerinden biri olan yılan oynatıcılığı, yaban hayatını koruma dernekleri ve yasal düzenlemeler nedeniyle giderek popülerliğini yitiriyor.

Hindistan'ın kuzeyinde, Kanpur şehrinin eteklerinde yer alan Jogi Dera kasabası, ülkenin en eski yılan oynatıcı halklarından birine, Saperalara ev sahipliği yapıyor.

Zehirli yılanları vahşi doğada yakalayıp dişlerini söken bu kabile, Hindu dininin en büyük tanrılarından biri kabul edilen, çoğu zaman boynunda bir kobra yılanıyla simgelenen Şiva'nın izinden gidenler olarak kabul ediliyor.

Köyün çocukları, küçük yaştan itibaren hayatlarının bir parçası olan yılanlarla birlikte yaşamayı ve oynamayı öğreniyor.

20 sene kadar önce Hindistan'da birçok pazar yerinde kalabalığın ilgi odağı olan yılan oynatıcıları, aynı zamanda yılan sokmalarına karşı panzehir temininde de halkın ilk başvurduğu kişilerdi.

Fakat Hindistan hükümeti, oynatıcıların yılanlara eziyet ettikleri kanaatinde. 1972 tarihli Doğal Yaşamı Koruma Kanunu'na dayanılarak, 1991'den itibaren yılan oynatıcılığı yasaklandı.

Yılan oynatıcıları Hindistan'da günde ortalama 200 rupi, yani yaklaşık 3 ABD doları kazanıyor. Hindistan gibi fakir bir ülkede bile bu miktar, aile geçindirmek için yeterli değil. Yılancılar genelde geçimlerini halkın gıda bağışlarından sağlıyor.

Buti'nin torunlarından Mangel Nath, orman korucularının yılan oynatıcıları yakaladığı yerde gözaltına alıp yılanları da doğaya saldıklarını anlatıyor. Okula gidip eğitim almadığına pişman olan Mangel, bu gidişle açlıktan öleceklerini söylüyor.

Yılan oynatıcılığı, başta Hindistan olmak üzere Pakistan, Bangladeş, Sri Lanka gibi Güney Asya ülkeleri, Tayland ve Malezya gibi Güneydoğu Asya ülkelerinde, özellilkle 20. yüzyılda yaygın görülen bir eğlence türüydü. Kuzey Afrika'da Mısır, Fas ve Tunus'ta da benzer etkinlikler gözlenirdi.