Anatole France kimdir?
Klasik geleneğin önde gelen temsilcilerinden biri olarak kabul edilen Nobel Ödüllü yazar Anatole France kimdir?
Anatole France, 16 Nisan 1844 tarihinde, Fransa'da dünyaya geldi. Bir kitapçının oğlu olduğu için, daha küçük yaşlarında kitaplarla tanıştı. Okulunda da hümanist kültürle yetiştikten sonra edebiyatla ilgilenmeye karar verdi.
1900 senesinden sonra daha çok toplumsal konulardaki düşüncelerini edebiayata yansıtan yazar, ilk kısa öykülerinden biri olan ve kendisinin tiyatroya uyarladığı Crainquebille (1903) isimli üç perdelik komedi, küçük bir esnafın yaptığı haksızlıkları anlatırken, France'ı sonunda sosyalizmi benimsemeye götüren burjuva düşmanlığını da yansıtır.
Edebiyatın her dalında ürün veren France, ilk şiirini 1870, ilk anı kitabını 1885, ilk oyununu 1898, ilk eleştirisini 1869 senelerinde yayınlamıştır.
Edebiyatın her türünde verdiği eserlerden sonra, 1921 senesinde Nobel Edebiyat Ödülü'ne layık görülen yazar, 12 Ekim 1924 tarihinde, 80 yaşında hayatını kaybetmiştir.
SÖZLERİ
İçinde aşk olmayan bir hikâye, hardalsız bifteğe benzer, lezzetsiz olur.
İçinde yalan bulunmayan tarihi kitaplar can sıkar.
Gezmek, bir zamanlar insan ve evren arasında var olan uyumu tekrar kurar.
Yaşamla baş edemiyoruz, yine de sonsuz bir yaşam diliyoruz.
Aslında ben hiçbir şey bilmiyorum. Hayal kurmak her şeydir.
Adalet ancak hakikatten, saadet ancak adaletten doğabilir.
Eğer güzellik ile gerçek arasından birini seçmem gerekseydi, hiç tereddüt etmeden güzelliği seçerdim, çünkü onun içinde asıl gerçekten daha yüksek ve daha derin bir gerçek olduğuna inanırım
Oğullar annelerinin iffetli olduğuna inanırlar, kızlar da öyle, ama onlar daha az inanırlar
İnsanlar doğar, acı çeker ve ölürler
İnsanlar hayatlarını eylemleriyle yaşarlar, fikirleriyle değil.
Hakiki sevgi, herkesin bahsettiği bir gül fakat pek az kimsenin gördüğü hayaletlere benzer
Mantıklı düşünüp mantıksız davranmak insan yapısının özelliğidir.
Alçak gönüllülük kendi gerçek değerini anlamaktır.
Ütopya bütün ilerlemelerin ilkesidir.
Babanın erdemleri; çocuklarının servetidir.
Yol güzelse, nereye vardığının ne önemi var!
En büyük mutluluk, hür düşünceli olmaktır.
Hırs deyip geçmeyin, bu dünyada büyük olarak ne yapılırsa onun sayesinde yapılır.
Tuz nasıl yemeklere tat veriyorsa, eşyaya niteliklerini veren de insanların düşünceleridir.
Sırrı olmayan bir şeyin çekiciliği de yoktur.
Anlayış kıtlığı büyük bir güçtür. Bazen insanların dünyayı ele geçirmesini sağlar.
Mutsuzluk insanı aptallaştırır.
Göğüssüz kadın yastıksız yatağa benzer.
Her ilerleyişin ruhu ütopya. Geçmişin ütopyaları olmasa, insanlar çıplak ve sefil, mağaralarda yaşarlardı hala; ilk sitenin taslağını da ütopyalar çizer. İnsanca rüyalardan nurtopu gerçekler doğar.
ŞİİRLERİ
La Mort d'un juste (1870)
Poèmes dorés (1873)
Les Noces corinthiennes (1876), drame antique en vers
ROMAN VE DÜZYAZI
Jocaste et le chat maigre (1879)
Le Crime de Sylvestre Bonnard (1881), qui reçoit le prix de l'Académie française.
Les Désirs de Jean Servien (1882)
Abeille, conte (1883)
Nos enfants, scènes de la ville et des champs (1886)
Balthazar (1889)
Thaïs (1890), (PG), qui a fourni l'argument au Thaïs de Jules Massenet
L'Étui de nacre (1892), recueil de contes
La Rôtisserie de la reine Pédauque (1892)
Les Opinions de Jérôme Coignard (1893)
Le Lys rouge (1894), roman
Le Jardin d'Épicure (1895), (PG)
Le Puits de Sainte Claire (1895)
L'Histoire contemporaine : Autour d'un enseignant à l'université de Tourcoing, une tétralogie satirique de la société française sous la Troisième république (du boulangisme au début du Şablon:XXe siècle.)
L'Orme du mail (1897), (L'Histoire contemporaine, I)
Le Mannequin d'osier (1897), (L'Histoire contemporaine, II)
L'Anneau d'améthyste (1899), (L'Histoire contemporaine, III)
Monsieur Bergeret à Paris (1901), (L'Histoire contemporaine, IV), (PG)
Clio (1900)
Le Procurateur de Judée (1902)
Histoires comiques (1903)
Sur la pierre blanche (1905), (PG)
L'Affaire Crainquebille (1901)
Penguenler Adası (1908), (PG)
Les Contes de Jacques Tournebroche (1908)
Les Sept Femmes de Barbe bleue et autres contes merveilleux (1909)
Tanrılar Susamışlardı (1912)
La Révolte des anges (1914)
Marguerite (1920)
Le Comte Morin (1920)
Anı
Le Livre de mon ami (1885)
Pierre Nozière (1899)
Le Petit Pierre (1918)
La Vie en fleur (1922)
TİYATRO
Au petit bonheur, un acte (1898)
Crainquebille, pièce (1903)
La comédie de celui qui épousa une femme muette, deux actes (1908)
Le Mannequin d'osier, comédie (1928)
ELEŞTİRİ
Alfred de Vigny, étude (1869)
Le château de Vaux-le-Vicomte (1888)
Le Parnasse contemporain (1871) (participation limitée : quelques poèmes)
Le Génie latin (1913), recueil de préfaces
Sur la voie glorieuse (1915)
DİĞER YAZILARI
Opinions sociales (1902)
Le parti noir (1904)
Vers les temps meilleurs (1906), recueil de discours et lettres
Trente ans de vie sociale