KKTC’nın 30. kuruluş yıldönümünde, Barış Harekatı’na katılan Kıbrıs gazileri o günleri anlattı.
Kıbrıs gazisi Tahsin Koç: Rahmetli anneme kısa bir mektup yazdım; ‘Anne ben Kıbrıs’a gidiyorum. Gidip de dönememek, belki de sizleri görememek var’ diye... Annem onu almış, okuyunca bayılmış. Evliydim, ailem perişan olmuş.
Kıbrıs gazisi Ali İsce: Annem, ben Kıbrıs’tayken ‘çocuğumun sesini duyacağım’ ümidiyle nereye gidecekse 8 ay boyunca hep radyoyla gezmiş. Radyoyu yanından hiç ayırmamış. Merak etmişler beni. Bunu öğrendiğimde çok üzülmüştüm.
Kıbrıs gazisi Hayrettin Köse: Bir köy evinde kapı arkasına saklanmış Rum askeriyle burun buruna geldim. Korkudan tir tir titriyordu. Korkmamasını söylemeye çalıştım. Sırtını sıvazladım, mataramdan su verdim. Çok şaşırdı ve gülümsedi.
Kıbrıs gazisi Yunus Coşkun: Antifrizli suları süzerek, paslı içtik. Bundan dolayı rahatsızlandık. Palaskaları birbirine bağlayarak kuyudan su çektik. O da tuzlu su, içilmiyor. Ekmekler yemyeşildi, yiyemiyorduk. Tavukları çiğ çiğ yedik.
