Faruk Hanoğlu yazdı: Cemil’di adı. Soyadının pek bir hükmü yoktu bu çevrelerde. Görenler ya saatine ya gömleğinin yakasına ya da sustuğu anlarda yüzünde beliren kontrollü bir ifadeye dikkat ederdi. Konuştuğunda sesini biraz kısar, dinlediğinde gözlerini biraz kısmayı ihmal etmezdi. Çünkü buralarda asıl önemli olan; ne bildiğin değil, neye sessiz kalabildiğindi.