Yalnızlık; ailesi, arkadaşı, dostu, sevgilisi olmamak değildir. Hasbelkader iyi kötü herkesin bir ailesi, arkadaşı vb oluyor. Olmaması gereken şeyin kuvvetli “aile ve toplum bağı” ile bağlanmak, oturduğu yere mıhlanmak, bir nevi esir olmak olduğunu savunuyorum. Zira aile bağı, insanın "gerçekte ne ise öyle olmasına", yani tam anlamı ile dünyaya “fırlatılmış, atılmış tuhaf bir varlık” olarak durumunu algılamasına, yaşantısını, yapacağı hamleleri bu minvalde ele alıp düzenlemesine, dünyasını "her ne ise o" ve de "neredeyse kendisi" gibi kurmasına en büyük engeldir.

Yukarıdaki düşüncelere sahip birinden aşağıdakilerden hangisini söylemesi beklenemez?