• İSTANBUL
  • İMSAK
    00:00
    GÜNEŞ
    00:00
    ÖĞLE
    00:00
    İKİNDİ
    00:00
    AKŞAM
    00:00
    YATSI
    00:00
  • 0.0
  • 0.0
  • 0.0
Yaşar Değirmenci
Yaşar Değirmenci
TÜM YAZILARI

‘İmtihanımız’ devam edİyor

07 Kasım 2015
A


Yaşar Değirmenci İletişim: [email protected]

Cabir b. Abdullah’a ait bir kervanın Medine’ye Cuma vakti girişi üzerine Allah Rasulü’nü hutbe verirken on iki erkek bir kaç kadın dışında Rasulüllahı camide yalnız bırakıp bütün cemaat kervana koştu. 

mal yarıştırmanızdan korkuyorum

• Peygamber Efendimiz, kendisini yalnız bırakan bu insanları şöyle uyarıyordu. “Sizin için bundan böyle yoksulluktan korkmuyorum. Sizin için asıl korkum, tıpkı sizden öncekiler gibi dünyaya kapanmanızdan, onların mal yarıştırdığı gibi sizin de mal yarıştırmanızdan korkuyorum.” Allah Rasulü bu olay üzerine “Eğer mescidde kimse kalmasaydı şu vadiyi ateş seli basardı. Müslümanların üzerine ateş yağardı” buyurmuşlardı. 

“ONLAR MAL İLE DÖNERKEN SİZ ALLAH'IN RASULÜYLE DÖNÜYORSUNUZ”

 Peygamber Efendimizi çok üzen bir başka olay Huneyn seferinin ardından yaşanmıştı. Hevazin ganimetleri pay ediliyordu. Akra b.Habis ve Uyeyne b.Hısn gibi henüz müslüman olmadığı halde Müslümanların saflarında yer alan bedevi liderlerinin kalplerini İslam’a ısındırmak için ganimetten fazla fazla pay verilmişti.  Peygamberimiz, bu duruma itiraz eden Ensar’ı, “Onlar mal ile dönerken siz Allah’ın Rasulüyle dönüyorsunuz” diyerek teskin etmişti. 

PEYGAMBERİMİZİN ELBİSESİ YIRTILIRKEN PELERİNİ DE OMZUNDAN DÜŞMÜŞTÜ

 Bu esnada çok daha yakışıksız olaylar oldu. Peygamber Efendimiz, ganimet dağıtırken etrafına toplanan bir kısım aç gözlü insanlar onun orasını burasını çekiştirmeye başlamış, hatta bu itiş-kakış sonucunda elbisesi yırtılırken pelerini de omuzundan düşmüştü.

Bu güruh Allah Rasulünü öylesine zor durumda bırakmışlardı ki, o kendine has haliyle “Elbisemi bırakın! Elbisemi bırakın!” diyordu. Daha da çirkin olanı, bu sırada sözkonusu güruhun içinden birinin paylaşımın âdil olmadığını ifade ederek zalim bir kavme adalet öğreten Rasulüllaha “Adil ol ey Muhammed” diye çıkışmasıydı. 

Bu terbiyesizlik Allah Rasulü’nü öylesine kızdırmıştı ki, çok kızdığı ender zamanlarda kabaran alın damarı yine kabarmıştı. Allah Rasulü kendisine yapılanları İsrailoğullarının Hz. Musa’yla yaptıklarıyla kıyaslayacaktı: “Allah ve Rasulü âdil olmasın da kim âdil olsun? Allah, Musa’ya rahmet etsin. Kendisine bundan fazla eziyet edildi, yine de sabretti.” 

MADDE, PARA, EKONOMİ, ŞAN, ŞÖHRET, MAKAM VE MEVKİ

 Bugünkü dünyevileşme mantığıyla, kadim çağlardaki “ilkel” dünyevileşme mantığı arasında şaşılacak kadar benzerlik buluyoruz. Çünkü insanın tabiatı, zaafları, zamanın değişmesiyle değişmiyor. İnsanın hakikat karşısında aldığı tavırlar, genellikle aynı. Bizim “dünyevileşmiş tip” dediğimiz bu insanın bütün zamanlar ve mekanlarda bir tek dini vardır: Madde, para, ekonomi, şan, şöhret, makam ve mevki. 

MENFAATLERİNİ DİNLERİNDEN İDEOLOJİLERİNDEN ÖNDE TUTARLAR

 Dünyevileşmiş çağdaş insan tipinin dini ekonomi, imanı para. Bir de buna belki magazin, futbol, bilgisayar-internet teknolojisi ilave edilebilir. Dünyevileşmiş tip, dindarsa dinini, ideolojisi varsa ideolojisini, davası varsa davasını her fırsatta paraya tahvil etmenin yollarını arar. Karunlaşmış bu tip, Müslüman olduğu zaman, “Allah rızası, hizmet, tebliğ, davet, ihlas, cihad, bereket, tekbir” gibi dinin kavramlarını kullanarak sömürür. Hepsinin de mantığı, ortak özelliği tek. Hepsi de tüketimi körükler, rantçıdır, menfaatlerini dinlerinden, imanlarından, ideolojilerinden önde tutarlar. Hepsi de menfaatlari neyi gerektiriyorsa o zaman her şey olurlar. Hepsi de iktidar ve güç odaklarının etrafında pervanedirler. Sabit çivileri olmadığı için daire de çizemezler. Her yerde oldukları için hiçbir yerde değiller. 

SARSILAN “AİLE DEPREMİ” KİMİN UMRUNDA!

 İster yozlaşma deyin, ister dejenerasyon, ister dünyevîleşme. Adını ne koyarsanız koyun “koruma barajları” açıldı. Önüne geleni sürüklüyor. Yalnız başımıza veremeyeceğimiz bir mücadele başladı. Derdi, sancısı, iç sızısı olan, kemiyete değil, keyfiyete bakan insanların bir araya geleceği, birbirine sahip çıkacağı bir mücadele. Başörtülülerin sayısının fazla olması, namaza giden gençlerin artması, gönüllü kuruluşların hizmetleri, vs. gidişatı görmemize mani olmamalı. Muhafazakâr kanalların programına çıkan tesettürlü bayanların yarım sayfa reklam fotoğraflarına bakmanız yeterli. Burun deliklerinden tutun, dişlerindeki çürükleri göreceğiz neredeyse! Edeb-hâyâ, sadelik, tabiilik, meşrû zemin, helal-haram, günah sevap hassasiyeti nerede kaldı? Sarsılan “aile depremi” kimin umurunda! 

EVLERDE AYRI KAMPLAR KURULMUŞ

 İnternetin yıktığı yuvaları, yaşarken öksüz bırakılan yavruları, meşrûiyet kazandırılmaya çalışılan haramları, “kaçamak”ları, dine uyma değil de dini kendine uydurmaya çalışan müçtehidleri(!) ne yapacağız? Uzayıp giden şans oyunları kuyruklarındaki insanlar kimin! İç dünyamıza, zihnimize, melekelerimize uyuşturucu zerk edilmiş de haberimiz mi yok? Herkes memnun, herkes hayatını yaşıyor. Evlerde bile ayrı kamplar kurulmuş. Necip Fazıl yaşasaydı “Ahşap Konak” piyesindeki üç kata dört, belki de beşinci katı ilave ederdi. Hassasiyetlerimiz, duygusallıklarımız, şefkat-merhamet, sevgi-saygı dolu dünyamız gitmiş, “robotlar dünyası”nın mekanik hayatı ikame edilmiş sanki. 

BÜTÜN BU YOZLAŞMAYA İYİ İNSANLAR NASIL DİRENECEK? 

 İnsanlar, “kablolu bir hayat”ın parçası. Meflüç hale gelmiş bir yapıyı ayakta tutmaya çalışıyoruz. Bütün bu yozlaşmaya iyi insanlar nasıl direnecek? Teslim olmadan, inandığını yaşayarak, çoluk-çocuğuna sahip çıkarak bu vartaları nasıl atlatacak? Elde kor taşımak bu olsa gerek.

Bunalıyorum, daralıyorum. Dua âyetleriyle iltica ediyor, secdeye kapanıyorum. Secdedeki sıcaklığı duymayanların “gönül üşümeleri” ne ile ısınacak? Başka sığınak yok çünkü. 

EY RABBİM! BİZİ O KÜFRE SAPANLARLA İMTİHAN ETME

 “Ey Rabbimiz! Şüphesiz biz iman ettik. Bizi affet (günahlarımızı bağışla) Ve bizi cehennem ateşinin azabından koru. Hak yolunda ayaklarımızı sabit kıl. Rabbim! Beni tek başıma bırakma! O herkesin hesaba çekileceği gün, beni utandırma. Mahcub etme. Ey Rabbimiz! Unutur veya bilmeden hata yaparsak, yanılacak olursak, bizi sorgulama! Bizi bağışla, bize merhamet et. Ey Rabbimiz! Bizi doğru yola ilettikten sonra kalplerimizi saptırma. Ey Rabbim! Göğsümü genişlet. İşimi kolaylaştır.

Rabbim! Doğrusu bana indireceğin her hayra (lütfuna) muhtacım. Ey Rabbim! Bizi o küfre sapanlarla imtihan etme. Onların yüzünden bizi fitneye uğratma. Bizi bağışla, bize rahmet et. Rızanı kazandıracak işler yaptır.  Rabbim bana hikmet ver, beni salihlerin arasına kat. 

Rabbim! Cehennem azabını bizden uzak eyle. Ahlâki çürümeye yol açan şu topluma karşı bana yardım et!” (Âmin)

x

WhatsApp İhbar Hattı

+90 (553) 313 94 23