• İSTANBUL
  • İMSAK
    00:00
    GÜNEŞ
    00:00
    ÖĞLE
    00:00
    İKİNDİ
    00:00
    AKŞAM
    00:00
    YATSI
    00:00
  • 0.0
  • 0.0
  • 0.0
Ahmet Anapalı
Ahmet Anapalı
TÜM YAZILARI

İslam Ordularının muhteşem Malazgirt Zaferi (1)

29 Ağustos 2016
A


Ahmet Anapalı İletişim:

Dünya tarihinin en mühim hadiselerinden biri, Anadolu kapılarının Müslümanlar tarafından açılması ve Anadolu’nun birbiri ardı sıra yükselen muhteşem eserlerle bir “İslam diyarı” haline getirilmesidir. Günümüzden bin sene evvel meydana gelen bu muhteşem miras üzerinde Türkiye Selçuklu, Osmanlı İmparatorluğu ve Türkiye Cumhuriyeti Devleti yükseldi.

İslam Dünyasına Anadolu’nun kapılarını açan Malazgirt Zaferi, buralarda hükmünü süren Bizans Kartalı’nın kanatlarını kırmış, İstanbul’un Fethi ile Osmanlı şahininin pençelerinde Bizans kartalı can vermiş, 30 Ağustos 1922’de meydana gelen büyük taarruzla da “Mehmedçiğin” pençesiyle kahredilen düşmanların hülyaları yok edilmiştir.

Malazgirt Savaşı’nı başlatmakla Bizans İmparatoru Romen Diyojen’in amacı, o aralar İran topraklarında varlığını sürdüren Selçukluların üzerine yürüyüp, İslam dünyasını çiğnemek ve hatta Mekke- Medine’ye kadar girip dünya üzerinde söz sahibi olmaya başlayan ve askerliğini Selçukluların yaptığı şanlı İslam dünyasının merkezini dağıtmak ve kendisi üzerindeki Müslüman tehlikeyi kökten halletmekti. 

Bu amaçla Hıristiyan dünyasından da yardım alarak koca aslan Alparslan’ın üzerine doğru yürüyüşe geçti. Askeri gücü iki yüz bini aşan imparatorun askeri mühimmat ağırlığını 300 araba taşıyordu. Üstelik Roma ordusunda o anki dünya ordularında pek de olmayan ve Roma ordusunu süper güç konumuna getiren muhteşem bir silah da bulunmaktaydı; mancınık… Bu mancınıklar 1200 kişinin himaye ve kontrolünde götürülüyordu. Muhteşem Roma ordusunda;

Norman, Rum, Ermeni, Hıristiyan dinine mensup Türkler olan Hazar, Kıpçak, Peçenek, Avar, Uz, Kuman Türkleri, Rus, Alman ve Frank askerleri bulunmaktaydı. İşte bu haliyle 1071 Malazgirt Meydan Muharebesi Haç ile Hilalin esaslı bir karşılaşması ve bir “Haçlı Ordusu”nun “İslam Ordusu”na karşı diklenmesi idi.

Roma imparatoru Diyojen, harekete geçmeden evvel Alparslan Gazi’ye barış teklifinde bulundu. Bu her bakımdan bir aldatmaca idi ve bunu Türk tarafı hemen anladı. Amacı İslam Ordusunu hazırlıksız yakalamaktı. Halep önlerine kadar ilerleyen Alparslan Gazi’nin huzuruna gelen Roma elçisinin barış teklifini neticesinin ne olduğunu bile bile kabul etti. Bir elçi ile Selçuklu hükümdarına barış teklif eden Romen Diyojen, ordusu ile Erzurum yakınlarına çoktan gelmişti bile. Tüm komutanların daha fazla ilerlemeyelim ihtarlarına rağmen Diyojen daha da içerilere, Selçuklunun kalbi olan İran topraklarına girmeyi kafasına koymuştu. Üstelik o Alparslan Gazi’yi de barış ile kandırdığını zannetmekteydi. 

İşte bu tür hain düşünceler içerisinde Malazgirt’e kadar yürüdü. Malazgirt’te kuşatılan halk aman dileyerek teslim oldukları halde, imparator tüm halkı kılıçtan geçirdi. Bu durum, imparatorun İslam dünyasına duyduğu korkunç kini ve zafer kazanırsa Müslümanlara ne şekilde davranacağını gösteren açık bir örnekti. Bu esnada Şam’a doğru ilerleyen Alparslan Gazi, İmparator Diyojen’in bu mertliğe sığmayan hareketlerini Şam’a giderken yolda öğrendi. Derhal geri dönüp Malazgirt üzerine yürüdü.

Bu süratli yürüyüş esnasında Fırat Nehri’ni geçerken Selçuklu Ordusu bazı kayıplar verdi. Urfa’ya vardığında Malazgirt ve bölgesinin Roma eline geçtiğini öğrendi. Çok süratli Azerbaycan’a geçti ve orayı genel karargahı yaptı. Eşini ve yanındakileri Tebriz’e gönderdi. “Bazı romanlarda ifade edildiği gibi Türk hükümdarları savaşa giderken ne kendi hanımlarını ne de başka bir hanımı yanlarında götürmediler. Bu tür romanlar yazanlarına ciddi para kazandırmanın yanında tarihe de büyük darbeler vurmaktadırlar. Zira, o romanları tarih gibi okuyan halk kitlesi bu bilgileri gerçek zannetmektedirler. Yani hiçbir savaşta Türk Hükümdarının eşi karşı tarafa esir düşmemiştir.” Emrindeki kuvvetlerin toplamı kırk bin kişiden ibaretti. Bu kuvvetle Ahlat üzerine yürüyüşe geçti. Roma İmparatoru, Kıpçak, Uz Türklerinden ve Franklardan oluşan otuz bin kişilik bir öncü kuvvetini Ahlat üzerine gönderdi. Alparslan’ın komutanı Emir Sanduk üzerlerine gelen bu kuvveti karşılamak için beş bin kişilik bir güçle o tarafa doru yürüyüşe geçti. “Beş bin kişilik Selçuklu Ordusuna karşılık Otuz bin kişilik Roma ordusu. Yorum yapmaya gerek var mı?” Ahlat civarında karşı karşıya gelen bu iki ordunun galibi elbette ve tabii ki Roma’dan 6 kat daha küçük olan Selçuklu-İslam birliği oldu elhamdülillah. Kendisinden kat be kat küçük olan İslam Ordusu karşısında hezimete uğrayan Roma Ordusunun yardımına koşan Bizanslı General Basilas da mağlubiyete engel olamadı. Hatta topu topu beş bin kişiden müteşekkil olan İslam-Selçuklu ordusuna mahiyeti ile birlikte kendisi de esir düştü.

Sultan Alparslan Gazi’nin burnunun ucuna kadar geldiğini tahmin edemeyen imparator Diyojen bu defa da General Briyennos’u yolladı. Ama o da mağlubiyete çare olamadı ve Roma hesabına ait olan mağlubiyetler serisine bir yenisi eklendi. ALPARSLAN Gazi’nin önünden ellerinde ne varsa her şeyi bırakarak geri çekilen Roma, uğurlu saydıkları “Kutsal Haç”ı bile, koruyamadı. İmparator hâlâ, Alparslan’ın ordusu ile karşılaştığının farkında değildi. Roma-Hıristiyan kuvvetleri Malazgirt’ten Ahlat’a doğru yürüdü. Fakat “Zehra” denilen vadiye gelindiğinde, büyük bir şaşkınlık herkesi sardı. Çünkü karşılarına çıkmaya cesaret edemeyeceklerini sandıkları Selçuklu Ordusu başında koca Alparslan Gazi olduğu halde karşılarındaydı. Üstelik bölgeye daha evvel gelen Sultan Alparslan stratejik noktalara da askerlerini yerleştirmişti. 

Hıristiyan ordusu büyük bir şaşkınlık ve korku içerisinde geri çekilmeye başladı. İmparator Diyojen uygun bir noktaya karargâhını kurdu. Fakat o gece Haçlı kuvvetleri için kâbuslar içinde geçti. İslam yiğitleri boru ve davullar çalarak naralar atarak onları dehşet içinde bıraktı.

(Devam edecek)

 

x

WhatsApp İhbar Hattı

+90 (553) 313 94 23